Και πουλάνε και τρέλα

Οπως και να το κάνουμε, μάλλον περίεργο είναι αυτό που συμβαίνει. Και δυστυχώς δεν γίνεται να επικαλεστούν και τις καιρικές συνθήκες, γιατί οι ζέστες δεν έχουν σφίξει ακόμη. Αρα αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί αυτή η ομαδική παράκρουση που δείχνει να έχει καταλάβει ξαφνικά τα κόμματα και τους πολιτικούς μας, που υποτίθεται ότι σπαζοκεφαλιάζουν για να βρουν τρόπους να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα.

Ενα μήνυμα είπαμε στην κυβέρνηση να πάρει από τις ευρωεκλογές κι αντί να ψάξουν να βρουν τους καλύτερους για να ενισχυθεί η σοβαρότητα και η αποτελεσματικότητά της, αυτοί το έριξαν στην τρελή κι αποφάσισαν να κοντράρουν τους Συριζαίους στο «γήπεδό» τους. Κι εγώ τώρα διερωτώμαι: αν έχουν αποφασίσει να το παίξουν σκληροί και ανυποχώρητοι στους τροϊκανούς γι' αυτά που ήδη έχουν συμφωνήσει κι εκκρεμούν, δεν μπορούσαν να το κάνουν μόνοι τους, έπρεπε να καταφύγουν στα «παράθυρα» των πρωινάδικων για να βρουν ικανούς εκπροσώπους;

Κι από την άλλη οι Συριζαίοι -ή μάλλον κάποιοι από αυτούς- τι δείχνουν να κατάλαβαν; Οτι το μέλλον τους -ή σε επίπεδο συνεργασιών ή στην προοπτική αυτοδυναμίας- είναι αριστερότερά τους και τους περιμένει να σμίξουν για να οδηγήσουν τη χώρα και τον λαό σε αταξικούς παραδείσους και σοσιαλιστικά μεγαλεία; Και να ήταν μόνο ο Λαφαζάνης και η παρέα του, κομμάτια να γίνει, γνωστό το πρόβλημα. Ξαφνικά προέκυψαν και μερικοί προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ με τους ίδιους ιδεολογικοπολιτικούς προσανατολισμούς.

Και στη μέση όλων αυτών των επιλογών και των αξιολογήσεων ο δύσμοιρος πολίτης που έχει υποστεί τα πάνδεινα επί 4 χρόνια και κάπου έχει αρχίσει να ελπίζει ότι είναι κοντά η ώρα που θα μπούμε σε άλλους δρόμους. Σαν κι αυτούς δηλαδή που μπαίνει η Κύπρος σε χρόνο-ρεκόρ. Γιατί, βλέπετε, ωραία και καλά είναι τα μεγάλα λόγια και ίσως να δείχνει και μαγκιά να πουλάς τρέλα, αλλά οι Κύπριοι έπαθαν κι έμαθαν. Κι εκείνο που ξέρουν είναι πως ή αντιμετωπίζεις σοβαρά και ρεαλιστικά ένα πρόβλημα ή αποδέχεσαι πως θα ζήσεις με αυτό για 40 ή ποιος ξέρει πόσα ακόμη χρόνια.