«Οποιος πιστεύει ότι μπορεί να κάνει πολιτικές χωρίς να νικήσει το ελληνικό Δημόσιο αυταπατάται», δήλωσε κάποτε ένας σοφός Ελλην πολιτικός, του είδους που ευδοκιμεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Αν αναρωτιέστε, δεν πάει και πολύς καιρός από τότε που το είπε. Μόλις τον Σεπτέμβριο του 2011 ήταν. Επρόκειτο δε για εκείνον τον πολιτικό ο οποίος, στην ίδια ομιλία του, είχε σοκάρει το πανελλήνιο, προσβάλλοντας με τρόπο βάναυσο και αποκρουστικό την επικρατούσα θρησκεία στη χώρα του Υπαρκτού Ελληνισμού, δηλαδή τη δημοσιοϋπαλληλία. «Το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρούν δέκα εκατομμύρια πολίτες με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασε εδώ που μας έφτασε», είχε πει, τότε, το μακρινό 2011.
Σήμερα, και πάλι υπουργός –Παιδείας τούτη τη φορά, όχι Υγείας όπως το 2011– ο Ανδρέας ο Λοβέρδος πάει να τινάξει στον αέρα την προσπάθεια ανασυγκρότησης που με τόσο κόπο ξεκίνησε στο Δημόσιο, υπερασπιζόμενος την παραμονή στις θέσεις τους 350 δημοσίων υπαλλήλων από το ένα εκατομμύριο που ταλαιπωρεί τα δέκα. Τι τον νοιάζει αν η εξαίρεση που επιδιώκει να πετύχει για τους πλεονάζοντες διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων μεταφερθεί σε άλλους τομείς του Δημοσίου; Τι τον νοιάζει, επίσης, αν η εξαίρεση, εφόσον επιτευχθεί, προκαλέσει αλυσίδα ανάλογων αιτημάτων από άλλους υπουργούς. «Μακριά από μένα κι όπου θέλει ας είναι», όπως λέει ο εξυπνότερος λαός του κόσμου· και ο Ανδρέας ο Λοβέρδος τιμά τον εξυπνότερο λαό του κόσμου, γιατί αυτός τον ψηφίζει βουλευτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου