Οι αντοχές έχουν εξαντληθεί.

Η πολιτική έχει τη δική της λογική, η οποία μόνο μέσω της κάλπης αποκαλύπτεται. Και εν προκειμένω μόνο το βράδυ της 25ης Μαΐου θα μας γίνει γνωστή.

Ωστόσο εκείνο που ακίνδυνα μπορεί να προβλέψει κανείς είναι ότι η οικονομία αποτελεί την παράμετρο, η οποία θα κρίνει το αποτέλεσμα. Και είναι απολύτως λογικό. Αυτή και μόνο αυτή έχει καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις από το 2010 και μετά με τρόπο και σε έκταση που ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Αλλά πέραν της εκλογικής αναμέτρησης και των παραγόντων που θα την επηρεάσουν, εκείνο που προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη για τη συνέχεια είναι η χάραξη και η εφαρμογή μιας πολιτικής, η οποία θα έχει ως στόχο τη στήριξη της μικροαστικής και μεσοαστικής τάξης.

Τα στοιχεία για τα κοινωνικά αυτά στρώματα που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας παρουσιάζουν ραγδαία και δραματική επιδείνωση, την οποία οι κυβερνώντες οφείλουν να συνεκτιμήσουν αν δεν θέλουν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους να καταγραφεί με το γνωστό «η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε».

Γιατί δεν είναι δυστυχώς μόνο οι βασικές δαπάνες διαβίωσης, τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει μια μικρομεσαία ελληνική οικογένεια, με δεδομένες μάλιστα τις εισοδηματικές απώλειες που έχει καταγράψει στα χρόνια της κρίσης. Είναι και τα κάθε λογής χαράτσια που επιβλήθηκαν ως δήθεν προσωρινά, αλλά επαναβεβαιώνουν το γνωστό «ουδέν μονιμότερον...», και είναι και οι αλλεπάλληλες εξουθενωτικές φορολογικές επιβαρύνσεις. Ολα αυτά δεν μπορούν να συνεχίζονται χωρίς να συνεκτιμώνται οι παρενέργειες που προκαλούν. Οι αντοχές έχουν εξαντληθεί.