Αυτή η μέρα θ΄ αργήσει πολύ ακόμη;

Μπορεί να δώσουν μια ανάσα σε κάποιους, μπορεί κάποιοι άλλοι να βγουν προσωρινά από τα αδιέξοδά τους, αλλά ουσιαστικές και αποτελεσματικές λύσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν.

Κι αυτό νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι. Για να υπάρξει μείωση της ανεργίας, θα πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, που σημαίνει να ιδρυθούν νέες επιχειρήσεις, οι οποίες θ΄ αναλάβουν να καλύψουν τις καταναλωτικές ανάγκες που θα δημιουργηθούν στο μεταξύ στην ελληνική κοινωνία.

Μόνο που για να φτάσουμε σ΄ ένα τέτοιο σημείο θα πρέπει να ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια και να καταγραφούν πολλές αλλαγές στη σημερινή κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. Θα πρέπει, για παράδειγμα, ν΄ αυξηθεί το εισόδημα των εκατομμυρίων οικογενειών που με δυσκολία τα φέρνουν βόλτα ή αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους και θα πρέπει να εδραιωθεί στην πλειονότητα των πολιτών η βεβαιότητα ότι ξαναπαίρνουμε την πάνω βόλτα.

Αυτό είναι και το δυσκολότερο απ΄ όλα. Δεν δημιουργείται από τη μια μέρα στην άλλη και δεν είναι η εξαγγελία κάποιων επενδύσεων ή η ανακοίνωση ορισμένων δημοσιονομικών δεικτών που θα καταφέρουν να πείσουν ότι μπήκαμε πια στη φάση της ανάκαμψης. Είναι κάτι που θα το νιώσει ο καθένας μας από τα όσα συμβαίνουν γύρω του, από τον τρόπο που θα κινείται πια η κυβέρνηση, από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, από την αισιοδοξία που θ΄ αρχίσει ν΄ αντικαθιστά σταδιακά την καταθλιπτική απαισιοδοξία που πνίγει την ελληνική κοινωνία.

Πότε θα συμβούν όλα αυτά; Μα φυσικά τη μέρα που ο απλός Ελληνας πολίτης, αυτός που μάταια πασχίζει σήμερα να ισοσκελίσει τις δαπάνες του με τα έσοδά του, θα διαπιστώσει ότι η Πολιτεία όχι μόνο δεν του έχει προσθέσει νέα βάρη, αλλά αντίθετα έχει αφαιρέσει κάποιο ή κάποια απ΄ αυτά που επί χρόνια του φόρτωνε. Αυτή η μέρα θ΄ αργήσει πολύ ακόμη;