Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα!

ΣΤΑ «ΠΑΡΑΘΥΡΑ» θα αναγνωρίσει ο σκεπτόμενος πολίτης αρκετούς και από τις δύο κατηγορίες, αρσενικούς και θηλυκούς… Κάνουν «παράσταση» με τα μάτια γουρλωμένα και τις καρωτίδες πρησμένες. Φλυαρούν ακατάσχετα, ωρύονται εναντίον όλων, χειρονομούν, σκεπάζουν τους συνομιλητές με κραυγές και, αφού ξεθυμάνουν, μπαίνουν στην ουρά για το επόμενο κανάλι… Ολοι τους όμως -θέλουν, δεν θέλουν- σερβίρουν το «πιάτο ημέρας», της επικαιρότητας, δημιουργούν εφήμερες εντυπώσεις, έτσι που η μεν συντριπτική πλειοψηφία των σκεπτόμενων πολιτών να μένει παθητική, η δε των μη σκεπτόμενων να χειραγωγείται κατά τις επιθυμίες του συστήματος, δεόμενη στον Υψιστο «πότε θα κάνει ξαστεριά»!..

ΤΑ ΑΛΛΑ όμως «πιάτα ημέρας», τα πιο οδυνηρά, είναι από τη μια μεριά το κλειστό πανεπιστήμιο με το χαμένο εξάμηνο και με τους γονείς να πληρώνουν για τα γινάτια των καθηγητών και, από την άλλη, η απάνθρωπη καταδίκη χιλιάδων ασθενών να μένουν εγκαταλειμμένοι, χωρίς φάρμακα, χωρίς περίθαλψη, για τα γινάτια των γιατρών. Που σημαίνει ότι στη δημοκρατία μας (ένας Θεός να την κάνει!) αδικούνται οι πολλοί, δηλαδή αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν απεργίες, ενώ ασκούν ξέφρενη εξουσία οι λίγοι - πού είσαι, Σωκράτη, να τα ψάλεις στο Σύστημα!

Συμπέρασμα; Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα! Και όμως, η λύση δεν είναι μακριά. Σε έξη μήνες ο λαός θα το βροντήξει μια και καλή. Τον Μάιο, με τη διπλή, ίσως και τριπλή προσφυγή στην κάλπη θα κάνει, με το καλό, τη μεγάλη ανατροπή του. Εκτός και αν την αποφασίσει νωρίτερα, με το άγριο!..