Δυστυχώς με μαγκιές δεν βάφονται αυγά.

Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός είναι ο ρόλος του Κοινοβουλίου κι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να πέφτουν οι κυβερνήσεις. Οχι με τάγματα εφόδου που κυνηγούν, προπηλακίζουν και γιαουρτώνουν τους βουλευτές για να τους εκφοβίσουν, μεθόδους τις οποίες χρησιμοποίησαν οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου.

Το πρόβλημα όμως είναι στην ουσία των λεγομένων του κ. Τσίπρα. Είναι πολύ πιθανό οι βουλευτές που θα αποφασίσουν τη ρήξη της χώρας με τους θεσμικούς δανειστές (δηλαδή τους φορολογούμενους των άλλων εταίρων) να «έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης, των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών που τους εξέλεξαν».

Για πόσο όμως; Για δυο-τρεις μέρες, όπως έγινε και στην Κύπρο; Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη θέρμη με την οποία χαιρέτισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους βουλευτές της μεγαλονήσου, που οδήγησαν τον κυπριακό λαό στα χειρότερα: «το «όχι» της Κύπρου θα κυνηγά για πάντα τον κ. Σαμαρά και τον κ. Στουρνάρα, θα κυνηγά για πάντα τις θλιβερές φιγούρες που χτύπαγαν τα τραπέζια ουρλιάζοντας πως δεν υπάρχει «όχι», δεν υπάρχουν όροι, δεν υπάρχει αντίσταση και πρέπει να δεχτούμε ό,τι και αν μας ζητήσουν» Τέτοια «μεγαλεία» και τόση «πλατιά αποδοχή» υπόσχεται στους βουλευτές της πλειοψηφίας ο κ. Τσίπρας;

Δυστυχώς με μαγκιές δεν βάφονται αυγά. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που λέει «ναι» στα μνημόνια, είναι το γεγονός ότι ψηφίζει μέτρα τα οποία -πλην των οριζοντίων περικοπών- δεν εφαρμόζονται. Και αν είναι να πέσει αυτή η κυβέρνηση διότι διαπνέεται από παλαιοκομματικές λογικές και κρατά τη χώρα πίσω, ας τη ρίξουν οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Οχι όμως για τους λαϊκιστικούς λόγους που επικαλείται ο κ. Τσίπρας. Στο κάτω-κάτω της γραφής και όσοι μας έφεραν ώς εδώ είχαν «την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης». Μας οδήγησαν ουσιαστικώς στη χρεοκοπία. Πρέπει τώρα να χρεοκοπήσουμε και τυπικώς;