Ολα αυτά δείχνουν ότι το κλίμα για την οικονομία έχει αρχίσει να θολώνει για τα καλά.

Ολα αυτά δείχνουν ότι το κλίμα για την οικονομία έχει αρχίσει να θολώνει για τα καλά. Το ερώτημα είναι τι μπορεί να το σώσει και πώς, τη στιγμή που ακόμα και οι εγγυητικές προς τις εταιρείες που αναλαμβάνουν έργα του Ελληνικού Δημοσίου δίνονται με το στανιό από τις τράπεζες.

Ο προβληματισμός που έχει δημιουργηθεί εύλογα έχει να κάνει με τις εκτιμήσεις ότι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας είναι ιδιαίτερα αμφίβολο το πότε θα έρθει και ότι η υπόθεση επενδύσεων αποδεικνύεται πολύ πιο σύνθετη σε σχέση με αυτά που υπόσχονταν τα μαγικά χαρτάκια της τρόικας. Το ζήτημα αναδεικνύει το γεγονός ότι δεν έχει επιτευχθεί μια ολοκλήρωση στις αποκρατικοποιήσεις και εδώ είναι ένας τομέας όπου η κυβέρνηση δεν είναι αυτή που φέρει την κύρια ευθύνη.

Είναι ξεκάθαρο ότι τα ξένα κεφάλαια δεν πείθονται από μια καχεκτική οικονομία στην οποία τα κόκκινα δάνεια ανεβαίνουν με ρυθμό εκθετικό, γιατί ακριβώς η ύφεση βαθαίνει και οι τράπεζες αρχίζουν να μετρούν εκ νέου τις απώλειες από τις τελευταίες ανακεφαλαιοποιήσεις. Το πρόβλημα απουσίας σχεδίου στην οικονομία συνεχίζει να φαίνεται όλο και περισσότερο και αυτά που η τρόικα υπολογίζει δεν λειτουργούν.

Και τούτο διότι παρά τις συνεχείς προσπάθειες της κυβέρνησης δεν θα έρθει κανένας να επενδύσει σε μια οικονομία όπου το διαθέσιμο εισόδημα μειώνεται συνεχώς και αισθάνεται ότι η κοινωνική συνοχή απειλείται. Η επόμενη μέρα του τραπεζικού συστήματος είναι πολύ κρίσιμη με αυτά τα δεδομένα.