Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, έχουν επιδοθεί σε ένα εξοντωτικό κυνήγι κυρίως σε αυτούς που δεν έχουν διέξοδο διαφυγής. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, ιδιοκτήτες ακινήτων, αγροτεμαχίων και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι τα μοιραία θύματα αυτού του ωραίου και εύηχου εφευρήματος που ονόμασαν «μετασχηματισμό».
Οι δανειστές, αποστειρωμένοι από αισθήματα και ξένοι προς την ελληνική πραγματικότητα, νοιάζονται μόνο πώς θα καταφέρουν να πάρουν πίσω τα δανεικά και επαναλαμβάνουν μονότονα τις ίδιες απαιτήσεις-διαταγές που προβλέπει το manual του ΔΝΤ και έχει φτιαχτεί πριν από πολλά χρόνια από ψυχρούς τεχνοκράτες με όραση μεταλλαγμένη, που βλέπει αριθμούς και όχι ανθρώπους.
Ανακοινώνουν λοιπόν τις διαταγές και η ντόπια εκτελεστική εξουσία αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά να περάσει τα εκάστοτε μέτρα εξωραΐζοντας και βαπτίζοντάς τα σε αποφάσεις εκσυγχρονισμού!
Τέτοιο εκσυγχρονισμό και μετασχηματισμό, όμως, να τον χαίρονται. Μετασχηματισμό με 1,5 εκατ. ανέργους, ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε.
Εκσυγχρονισμό με μισθούς 480 ευρώ και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, ευχαριστούμε, να μας λείπει.
Μετασχηματισμό με χαράτσια που μας μετατρέπουν από ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές στα ίδια μας τα σπίτια, μακριά από εμάς.
Φορολογική δικαιοσύνη με φόρους που υπερβαίνουν τα εισοδήματα και δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε καν ως «αξιοπρεπείς φτωχοί» δεν τη θέλουμε ούτε για τον εχθρό μας.
Ελλάδα που γυρίζει σελίδα και βγαίνει από το κάδρο της χρεοκοπίας αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια κλεμμένες ζωές και τα θρυμματισμένα όνειρα δεν είναι η πατρίδα που αγαπήσαμε.
Η χώρα στην οποία επικρατούν ο φόβος, η ανασφάλεια και οι δυνάμεις οικονομικής κατοχής που αδιαφορούν για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, τις κατακτήσεις και τις αγωνίες ενός περήφανου λαού δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα για την ελευθερία της οποίας χύθηκαν ποτάμια αίματος από τους προγόνους μας.
Ακόμα και η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου, η ελληνική, στα χείλη των πολιτικών και των πάσης φύσεως σαλτιμπάγκων που ενέσκηψαν εσχάτως στα δημόσια πράγματα μου ακούγεται σαν γερμανική από κάποιον τοπικό διοικητή που διαβάζει την ημερήσια διαταγή.
Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι ότι δεν πιστεύω λέξη από αυτά που λένε ότι πιάσαμε πάτο, δεν πάει παρακάτω, δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα, ότι αποφύγαμε τη χρεοκοπία, ότι έρχονται καλύτερες μέρες, ότι έρχονται επενδύσεις, ανοίγουν δουλειές και όλα αυτά τα ευχάριστα στα αφτιά που μας λένε, ώστε να πειστούμε πως οι θυσίες μας έπιασαν τόπο.
Και τούτο γιατί από τα χειρότερα υπάρχουν και τα χείριστα. Η ευρωζώνη είναι ένα καζάνι που βράζει και η κρίση μόλις τώρα χτυπάει την πόρτα του σκληρού πυρήνα. Η Γερμανία εμφανίζεται κάθε μέρα και πιο αδιάλλακτη στις εμμονικές θέσεις της για λιτότητα μέχρι τελικής πτώσεως και απαιτεί τυφλή υποταγή από όλους.
Χώρια που στη συνείδηση των Γερμανών πολιτικών οι περισσότερες χώρες που απαρτίζουν σήμερα την ευρωζώνη δεν είναι εταίροι αλλά περιττό βάρος. Και είναι θέμα λίγου χρόνου να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις τους ή να επιστρέψουν στο μάρκο ή να δημιουργήσουν ένα δεύτερο νόμισμα για τους προβληματικούς εταίρους, ως πρώτο βήμα της οριστικής διάλυσης του ευρώ.
Οι δανειστές, αποστειρωμένοι από αισθήματα και ξένοι προς την ελληνική πραγματικότητα, νοιάζονται μόνο πώς θα καταφέρουν να πάρουν πίσω τα δανεικά και επαναλαμβάνουν μονότονα τις ίδιες απαιτήσεις-διαταγές που προβλέπει το manual του ΔΝΤ και έχει φτιαχτεί πριν από πολλά χρόνια από ψυχρούς τεχνοκράτες με όραση μεταλλαγμένη, που βλέπει αριθμούς και όχι ανθρώπους.
Ανακοινώνουν λοιπόν τις διαταγές και η ντόπια εκτελεστική εξουσία αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά να περάσει τα εκάστοτε μέτρα εξωραΐζοντας και βαπτίζοντάς τα σε αποφάσεις εκσυγχρονισμού!
Τέτοιο εκσυγχρονισμό και μετασχηματισμό, όμως, να τον χαίρονται. Μετασχηματισμό με 1,5 εκατ. ανέργους, ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε.
Εκσυγχρονισμό με μισθούς 480 ευρώ και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, ευχαριστούμε, να μας λείπει.
Μετασχηματισμό με χαράτσια που μας μετατρέπουν από ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές στα ίδια μας τα σπίτια, μακριά από εμάς.
Φορολογική δικαιοσύνη με φόρους που υπερβαίνουν τα εισοδήματα και δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε καν ως «αξιοπρεπείς φτωχοί» δεν τη θέλουμε ούτε για τον εχθρό μας.
Ελλάδα που γυρίζει σελίδα και βγαίνει από το κάδρο της χρεοκοπίας αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια κλεμμένες ζωές και τα θρυμματισμένα όνειρα δεν είναι η πατρίδα που αγαπήσαμε.
Η χώρα στην οποία επικρατούν ο φόβος, η ανασφάλεια και οι δυνάμεις οικονομικής κατοχής που αδιαφορούν για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, τις κατακτήσεις και τις αγωνίες ενός περήφανου λαού δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα για την ελευθερία της οποίας χύθηκαν ποτάμια αίματος από τους προγόνους μας.
Ακόμα και η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου, η ελληνική, στα χείλη των πολιτικών και των πάσης φύσεως σαλτιμπάγκων που ενέσκηψαν εσχάτως στα δημόσια πράγματα μου ακούγεται σαν γερμανική από κάποιον τοπικό διοικητή που διαβάζει την ημερήσια διαταγή.
Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι ότι δεν πιστεύω λέξη από αυτά που λένε ότι πιάσαμε πάτο, δεν πάει παρακάτω, δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα, ότι αποφύγαμε τη χρεοκοπία, ότι έρχονται καλύτερες μέρες, ότι έρχονται επενδύσεις, ανοίγουν δουλειές και όλα αυτά τα ευχάριστα στα αφτιά που μας λένε, ώστε να πειστούμε πως οι θυσίες μας έπιασαν τόπο.
Και τούτο γιατί από τα χειρότερα υπάρχουν και τα χείριστα. Η ευρωζώνη είναι ένα καζάνι που βράζει και η κρίση μόλις τώρα χτυπάει την πόρτα του σκληρού πυρήνα. Η Γερμανία εμφανίζεται κάθε μέρα και πιο αδιάλλακτη στις εμμονικές θέσεις της για λιτότητα μέχρι τελικής πτώσεως και απαιτεί τυφλή υποταγή από όλους.
Χώρια που στη συνείδηση των Γερμανών πολιτικών οι περισσότερες χώρες που απαρτίζουν σήμερα την ευρωζώνη δεν είναι εταίροι αλλά περιττό βάρος. Και είναι θέμα λίγου χρόνου να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις τους ή να επιστρέψουν στο μάρκο ή να δημιουργήσουν ένα δεύτερο νόμισμα για τους προβληματικούς εταίρους, ως πρώτο βήμα της οριστικής διάλυσης του ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου