Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Το παράδειγμα της Κύπρου γράφει Ιστορία .

Αν κατηφορίσουμε στην καθημερινή πεζότητα, θα διαπιστώσουμε πως η εμπιστοσύνη ως στοιχείο της ευρωπαϊκής κουλτούρας εξέλιπε. Ο νέου τύπου «ηγεμών» μπορεί να υφαρπάζει τις καταθέσεις των πολιτών στις τράπεζες και να τις μεταβαπτίζει σε «επενδυτικό πρόγραμμα», μπορεί, επίσης, να μετατρέπει μια χώρα εν μία νυκτί σε ζητιάνα χωρίς να συναντά την παραμικρή αντίσταση διότι ο νέος «θεός» τιμωρεί όσους δεν του προσφέρουν διακαώς τις σπονδές τους. Μπορεί κάλλιστα και ο αδερφός να προδίδει τον αδερφό, διότι το επιτάσσει ο νέος «θεός» με τον επί της Γης εκπρόσωπό του, κι αλίμονο αν περιπέσεις στην οργή του θεού, που συστήνεται ως Προκρούστης και όχι ως Πανάγαθος. Τι κληρονομιά αφήνεις καθώς πας να επισημοποιήσεις τη σχέση του Κάιν με τον Αβελ, να την αναθεωρήσεις. Επίσης, μπορεί κάποιος νέου τύπου «ηγεμών» να βγαίνει και να λέει πως τον ζηλεύουμε επειδή είναι πλούσιος. Αν, όμως, του επιρρίψουμε τη δική του σωματική αδυναμία και του πούμε «τι να σου ζηλέψουμε, ρε κακομοίρη, που με τη δύναμη του φόβου στον αδύναμο πας να καλύψεις αυτό που βλέπουμε και που δεν θα θέλαμε να είμαστε στη θέση σου», θα μας αποκαλούσαν σύσσωμοι οι λακέδες του πώς;

Το μόνο πρώτο φιλοσοφικό συμπέρασμα που αποκομίζει κανείς αυτές τις μέρες της πανευρωπαϊκής λαίλαπας, με αφορμή τη σφαγή της Κύπρου, είναι πως όταν θέλεις να ακυρώσεις ένα σύστημα που ως τώρα λειτουργεί, το μεταβάλλεις σε αναξιόπιστο. Πώς; Με τη δύναμη του ισχυρού. Το παράδειγμα της Κύπρου γράφει Ιστορία .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου