Οταν για μία δεκαετία η χώρα είχε αξιοζήλευτους ρυθμούς ανάπτυξης, αδιαφόρησε για την επερχόμενη κρίση που έμελλε να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της, και εδώ και τρία χρόνια ζούμε και πληρώνουμε ακριβά τις συνέπειες εκείνης της αμεριμνησίας.
Το πολιτικό σύστημα πρωτίστως αλλά όχι μόνον αυτό αδιαφόρησε πλήρως και οι πάντες ζούσαν σε έναν ψεύτικο κόσμο πιστεύοντας προφανώς ότι το πάρτι θα κρατήσει για πάντα. Σχεδόν όλοι τυφλωμένοι από τον λαϊκισμό αρνήθηκαν να αναθεωρήσουν το λάθος, ακόμη και όταν πύκνωσαν τα σύννεφα της επερχόμενης θύελλας, και έτσι ζήσαμε με τον πιο βάρβαρο τρόπο τη βίαιη προσαρμογή που απαίτησαν οι εταίροι και δανειστές. Σταδιακά ήρθε η αναγκαστική προσαρμογή με τα αδυσώπητα δεδομένα που δεν επέτρεπαν πλέον ευημερία με δανεικά και αγύριστα, και έτσι αρκετοί έδειξαν να αντιλαμβάνονται ότι οφείλουμε να προσαρμοσθούμε στις νέες συνθήκες πριν από τον όλεθρο.
Η χώρα πέρασε διά πυρός και σιδήρου και ακόμη ζει σε στενό κορσέ, αλλά τουλάχιστο ένα μεγάλο τμήμα της πολιτικής τάξης αλλά και των πολιτών έχουν συνειδητοποιήσει πως το παλιό μοντέλο της κρατικοδίαιτης οικονομίας έλαβε τέλος. Ανάπτυξη με διορισμούς και κρατικές επιχειρήσεις που σπαταλούν τα δανεικά δεν μπορεί να γίνει. Ως εκ τούτου, ο ρεαλισμός είναι παρήγορη εξέλιξη και αν πράγματι εφαρμοσθούν οι ρυθμίσεις του νέου αναπτυξιακού νόμου που ανακοινώθηκε προ ημερών, μπορεί να ελπίζει κανείς ότι σε σύντομο χρόνο θα ανοίξει ο δρόμος για επενδύσεις, οι οποίες αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να περιορισθεί η μάστιγα της ανεργίας που καταστρέφει γενιές Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου