Για τη λίστα τις όποιες ευθύνες του θα τις βρει κάποια στιγμή η Δικαιοσύνη και θα του καταλογίσει και το όποιο τίμημα. Αλλά για τα άλλα κάτι θα έπρεπε να μας είχαν διδάξει αυτά τα δυόμισι χρόνια. Γιατί μπορεί ο Παπακωνσταντίνου, και γενικά η κυβέρνηση Παπανδρέου, να μη χειρίστηκαν την κρίση όσο αποτελεσματικά έπρεπε, αλλά ούτε δικό τους δημιούργημα ήταν το έλλειμμα των 36 δισ., ούτε αυτοί επέβαλαν στο 60% των Ελλήνων να φοροδιαφεύγουν, ούτε αυτοί έφτιαξαν έναν δημόσιο τομέα που σχεδόν όπου τον άγγιζες λερωνόσουν. Συνολικό και διαχρονικό «επίτευγμα» του πολιτικού κόσμου υπήρξαν όλα αυτά.
Θα περίμενε κανείς ότι μετά και την περίπτωση της Κύπρου, θα είχε εγκαταλειφθεί οριστικά η άποψη ότι υπήρχε άλλη λύση εκτός αυτής στην οποία οδηγήθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δανεικά από άλλες πηγές δεν υπήρχαν, όπως δεν υπάρχουν και σήμερα. Και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πάψει να προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι θα μπορούσαμε στα τέλη του 2009 να είχαμε δανειστεί για όλο το 2010. Το μόνο που θα καταφέρναμε θα ήταν να εκτοξεύσουμε το έλλειμμα στα 40 ή τα 45 δισ. Τίποτα άλλο.
Εστω και καθυστερημένα, θα πρέπει πολιτικοί και δημοσιογράφοι να το πάρουμε απόφαση ότι ο ασφαλέστερος τρόπος επίλυσης οποιουδήποτε προβλήματος περνά μέσα από τον εντοπισμό των αιτίων που το προκάλεσαν. Κι αυτό είναι απολύτως αναγκαίο και για την κρίση που βιώνουμε. Ο μοναδικός τρόπος να την υπερβούμε είναι να διορθώσουμε τα πολλά στραβά της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητάς μας. Ολα τα άλλα είναι προσπάθειες μετάθεσης ευθυνών, που έχουν ως τελικό στόχο την εμμονή στις πρακτικές και τις μεθοδεύσεις που μας έφεραν στα σημερινά χάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου