Ο διασυρμός της Ελλάδας είναι καθημερινός για την ελληνική άρχουσα τάξη.

Ο διασυρμός της Ελλάδας είναι καθημερινός για την ελληνική άρχουσα τάξη. Την ώρα που στην Ελλάδα οι απλοί άνθρωποι πρέπει να τα βγάλουν πέρα με την αύξηση της φορολογίας, τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, την ίδια ώρα προκαλούν οργή τα δημοσιεύματα για τις λίστες με τους τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό πολλών δισεκατομμυρίων, την πελατοκρατία ή τη διαφθορά κατά την αγορά εξοπλισμών. Οι ελίτ στην Ελλάδα ήταν πάντα ιδιαίτερα ανοιχτές στον κόσμο και σε όλες τις μητροπόλεις αισθάνονταν σαν στο σπίτι τους. Τώρα όμως φαίνεται πως οι πλούσιοι Ελληνες του εξωτερικού δεν ξέφυγαν μόνο από την εφορία, αλλά και από τις ευθύνες τους.

«Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει μια συζήτηση για όλους αυτούς τους λόγους που οδήγησαν σε αυτόν τον παράλογο δρόμο των τελευταίων χρόνων και θα πρέπει να ελπίζει πως θα ξεπηδήσουν νέες ελίτ, με μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και οι Ελληνες του εξωτερικού. Μπορεί ίσως να ξεγλιστρούν από την ελληνική εφορία αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ντροπή της εθνικής συμφοράς», επισημαίνουν όλες οι έγκυρες εφημερίδες.

Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη της ψευδεπίγραφης δανεικής ευημερίας και εισήλθε στη δική της εποχή των άκρων μιας «βρώμικης» ομηρίας που ανατρέπει πλήρως κάθε ατομική ή συλλογική βεβαιότητα που ίσχυε τα τελευταία 38 χρόνια. Ο όρος έχει επινοηθεί από τον μαρξιστή ιστορικό Ερικ Χόμπσμπαουμ και αφορά τον «μικρό 20ό αιώνα», με αφετηρία το 1917 και τέρμα το 1989. Aλλαγές στον καθολικό τρόπο του βίου, δεν εκβιάζονται ούτε με την επιβολή ιδεολογιών, ούτε με μνημονιακές προστακτικές «επικοινωνιακής» ή όποιας άλλης αφηρημένης λογικής.

Δίχως ίχνος αυτοκριτικής, δίχως συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης, δίχως φιλότιμο τελικά, επιδίδονται οι πολιτικοί της άρχουσας ελίτ σε μια ακόμα επικοινωνιακή διαχείριση. Αν δεν αλλάξει πολιτική, η χώρα θα στραγγίξει. Θα εξυγιανθεί πεθαίνοντας. Η Ιστορία καταδεικνύει ότι μέσα από την ίδια την κρίση, κάθε φορά, μπαίνει μπροστά μία δυναμική ανατροπής, η οποία αναδύει ή υποβαθμίζει δυνάμεις, μεταβάλλει επιρροές και κυριαρχίες στον σκληρό οικονομικό και, κατ' επέκταση, πολιτικό στίβο. Kαι η Eλλάς; Μονίμως αυτοκαταστρέφεται.