Ζητούν «θυσίες» από τους πολίτες .

Η λίστα, φυσικά, είναι μεγάλη... Μιλάνε για Μνημόνιο, π.χ., και όχι για «διεθνές σύμφωνο εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας». Κάνουν λόγο για Εξεταστικές Επιτροπές που θα διερευνήσουν τα σκάνδαλα των επίορκων πολιτικών, αντί να μιλήσουν για τον «μπαμπούλα» των παιδικών μας χρόνων που, όταν μεγαλώσαμε, καταλάβαμε ότι δεν βρισκόταν ποτέ κρυμμένος στη ντουλάπα ή κάτω από το κρεβάτι... Ζητούν «θυσίες» από τους πολίτες και τους συγχαίρουν γι' αυτές, όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, την οποία όλοι, για το καλό της χώρας, οφείλουν να υποστούν -εκτός φυσικά από εκείνους που τις ζητάνε.

Υπάρχει ακόμα το ειδικό τέλος ακινήτων. Αυτοί που το επιβάλλουν, προτιμούν να το αποκαλούν έτσι. Αυτοί που το υφίστανται, το λένε απλά «χαράτσι», ίσως γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν ακόμη σκληρό και άδικο φόρο, που παραπέμπει σε εποχές που η Ελλάδα δεν βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία... 

Από την άλλη, είναι το περίφημο «κούρεμα» του χρέους. Προσοχή: κανείς δεν μιλάει πια για «αναδιάρθρωση», αλλά για «κούρεμα»  Με έναν... ανεξήγητο τρόπο, η αναδιάρθρωση θα οδηγούσε σε χρεοκοπία, ενώ το κούρεμα αποτελεί τη σωτηρία της χώρας... Μυστήρια πράγματα...

Όσο για τις συνηθισμένες «κωλοτούμπες» των πολιτικών προσώπων αυτού του τόπου; Ντροπής πράγματα... Δεν θα τις ακούσετε, εξάλλου, ποτέ με αυτόν τον όρο. Κάτι για «αναδίπλωση» και για «στροφή 180 μοιρών», ίσως, αλλά για «κωλοτούμπα» ποτέ, Θεός φυλάξοι... 

Είναι ακόμη ο «λαϊκισμός». Ποτέ άλλοτε, όσο τα τελευταία χρόνια, μια έννοια, μια λέξη που εμπεριέχει μέσα της το λαό, δεν προσέλαβε πιο αρνητικές αποχρώσεις... Μην τον φοβάστε, όμως, το λαϊκισμό. Δεν είναι τίποτα περισσότερο, από την απόπειρα διαφωνίας, με όσα υποστηρίζει ένας νεοφιλελεύθερος...