Δικαίως διαμαρτύρονται δικαστές, στρατιωτικοί και αστυνομικοί. Ιδιαίτερα η μεγάλη πλειοψηφία των (όντως) χαμηλά αμειβομένων. Αλλοτε κάτω από τα 1.000 ευρώ με τις νέες περικοπές και άλλοτε –για τους μεσαίους– κάτω από τα 2.000 ευρώ. Δεδομένου ότι η επικείμενη περικοπή είναι η τρίτη, τέταρτη και πέμπτη για όλους. Διαρκές, συνεχές ψαλίδισμα την τελευταία τριετία, που φτάνει το 35–40% των (άλλοτε) συνολικών αποδοχών.
Από την άλλη μεριά δεν φαίνεται να υπάρχουν αποδεκτά (δηλαδή σοβαρά και αξιόπιστα) «ισοδύναμα μέτρα» ώστε να μη γίνουν οι περικοπές στους ένστολους. Δεν έχουν πεισθεί γι’ αυτό ούτε στην Τρόικα των ξένων ούτε στο υπουργείο Οικονομικών.
* Το δράμα που ζουν αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δικαστές (όπως και καθηγητές ΑΕΙ, γιατροί ΕΣΥ) είναι ότι η δική τους υποβάθμιση και φτωχοποίηση συνδυάζεται με εκείνη των συνταξιούχων συναδέλφων τους. Ζοφερή και η δική τους συνταξιοδοτική τύχη στο μέλλον για όλους τους απεργούς του σήμερα. Μικρότερες, χειρότερες συντάξεις, πιο υποβαθμισμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δικαίως απορούν όσοι βλέπουν ένα κράτος να υποβαθμίζει τα ισχυρά του ερείσματα, τους εργαζομένους σε κρίσιμους τομείς της κρατικής ιδεολογικής ταυτότητας και μαζί της παραδοσιακής μεσαίας τάξης, όπως αυτή προέκυπτε (μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους τραπεζικούς) από τον δημόσιο τομέα.
* Η εθνική, κοινωνική και αξιακή ραχοκοκαλιά στην Ελλάδα κινδυνεύει να τσακιστεί. Απορούν δικαστές και αστυνομικοί με την εύκολη συμπαράσταση μετά συμμετοχής στα πάνω της πορείας τους βουλευτών και κομμάτων με εύκολες τις βαριές κατηγορίες εναντίον τους και εναντίον του έργου τους. Σε διαδηλώσεις, συγκρούσεις και δικαστήρια.
Με άλλους από τους σημερινούς συμπαραστάτες να τίθενται επί χρόνια απέναντι σε αστυνομικούς και δικαστές (καλύπτοντας κουκουλοφόρους, υπερασπίζοντας τρομοκράτες κ.λπ.) ή προσπαθώντας να τους καταργήσουν, να αναδείξουν αδυναμίες τους και να τους υποκαταστήσουν.
Δικαίως απορούν και αναρωτιούνται εάν αυτή η «συμπαράσταση» διαρκέσει έως την πρώτη διαδήλωση ή δίκη.
Από την άλλη μεριά δεν φαίνεται να υπάρχουν αποδεκτά (δηλαδή σοβαρά και αξιόπιστα) «ισοδύναμα μέτρα» ώστε να μη γίνουν οι περικοπές στους ένστολους. Δεν έχουν πεισθεί γι’ αυτό ούτε στην Τρόικα των ξένων ούτε στο υπουργείο Οικονομικών.
* Το δράμα που ζουν αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δικαστές (όπως και καθηγητές ΑΕΙ, γιατροί ΕΣΥ) είναι ότι η δική τους υποβάθμιση και φτωχοποίηση συνδυάζεται με εκείνη των συνταξιούχων συναδέλφων τους. Ζοφερή και η δική τους συνταξιοδοτική τύχη στο μέλλον για όλους τους απεργούς του σήμερα. Μικρότερες, χειρότερες συντάξεις, πιο υποβαθμισμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δικαίως απορούν όσοι βλέπουν ένα κράτος να υποβαθμίζει τα ισχυρά του ερείσματα, τους εργαζομένους σε κρίσιμους τομείς της κρατικής ιδεολογικής ταυτότητας και μαζί της παραδοσιακής μεσαίας τάξης, όπως αυτή προέκυπτε (μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους τραπεζικούς) από τον δημόσιο τομέα.
* Η εθνική, κοινωνική και αξιακή ραχοκοκαλιά στην Ελλάδα κινδυνεύει να τσακιστεί. Απορούν δικαστές και αστυνομικοί με την εύκολη συμπαράσταση μετά συμμετοχής στα πάνω της πορείας τους βουλευτών και κομμάτων με εύκολες τις βαριές κατηγορίες εναντίον τους και εναντίον του έργου τους. Σε διαδηλώσεις, συγκρούσεις και δικαστήρια.
Με άλλους από τους σημερινούς συμπαραστάτες να τίθενται επί χρόνια απέναντι σε αστυνομικούς και δικαστές (καλύπτοντας κουκουλοφόρους, υπερασπίζοντας τρομοκράτες κ.λπ.) ή προσπαθώντας να τους καταργήσουν, να αναδείξουν αδυναμίες τους και να τους υποκαταστήσουν.
Δικαίως απορούν και αναρωτιούνται εάν αυτή η «συμπαράσταση» διαρκέσει έως την πρώτη διαδήλωση ή δίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου