Επιστρέφοντας στον νέο «Ανδρέα» το ζήτημα είναι σε ποιο κόμμα είναι αρχηγός.

Επιστρέφοντας στον νέο «Ανδρέα» το ζήτημα είναι σε ποιο κόμμα είναι αρχηγός. Σίγουρα δεν εκπροσωπεί πλέον το «ΠΑΣΟΚ του 1974» αλλά όπως δείχνουν οι κινήσεις του ούτε το «ΠΑΣΟΚ του 1981». Αυτό της κυβέρνησης. Ναι, ο Αλέξης μπορεί να είναι (ή να γίνει) ένας ηγέτης της κεντροαριστεράς ή του... αριστεροκέντρου αλλά αυτή τη στιγμή μοιάζει να βρίσκεται στο 1977.

Οι κινήσεις του δείχνουν ότι δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει αλλά σίγουρα βρίσκεται στον προθάλαμο. Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει για το γεγονός ότι (τώρα) θέλει να είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Γιατί άλλωστε να κρατήσει αυτός την «καυτή πατάτα» του Μνημονίου και να μην αφήσει σε Σαμαρά και Βενιζέλο να καθαρίσουν (αν αυτό γίνεται) και σε 2 με 3 χρόνια να έρθει η ώρα του. Να σημάνει το... 1981 του ΣΥΡΙΖΑ.

Μα για σταθείτε, και ο (κανονικός) Ανδρέας το ίδιο δεν έκανε; Καθάρισε ο Καραμανλής για την ένταξη στην Ευρώπη και μετά ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ που είχε ως αιχμή του δόρατος την έξοδο από την Ευρώπη, τον αντιαμερικανισμό και φυσικά το «έξω οι βάσεις του θανάτου».

Μόνο που από όλα αυτά το μόνο που έκανε ήταν οι βάσεις να βγάλουν ρίζες. Σαν σωστός μελετητής της ιστορίας (του Ανδρέα) και ο Αλέξης κρατάει το προφίλ του «αντί» που έχει ανάγκη (να ακούσει) ο λαός. Αντί Μέρκελ, αντί Μνημόνιο, αντί δραχμή, αντί Γαλλία, αντί Αμερική. Και σαν καλός πολιτικός είναι και με όλα αυτά μαζί. Κάτι σαν... αντίο ζωή.

Χαϊδεύει αυτιά και ταυτόχρονα φτιάχνει την υποδομή του. Οπως ο Ανδρέας έβγαζε πύρινους λόγους και ταυτόχρονα εξασφάλιζε (τουλάχιστον) την ανοχή των Ευρωπαίων και Αμερικανών εταίρων μας που έβλεπαν πως ήταν αυτός που έρχεται. Οπως δηλαδή συμβαίνει και με τον Αλέξη. Μοιάζει να είναι αυτός που έρχεται. Εκτός και χάσει τον δρόμο...