Προς τι όλη η φασαρία λοιπόν;

Επανειλημμένως έχουμε δει στην ελληνική Ιστορία ότι όταν αντιμετωπίζουμε κοινό εχθρό, και έχουμε έναν ηγέτη που μας εμψυχώνει, ενωνόμαστε και πετυχαίνουμε τα ακατόρθωτα. Τις μεγαλύτερες νίκες τις πετύχαμε όταν μπορέσαμε να συνδέσουμε το δικό μας συμφέρον με αυτό των ισχυρότερων συμμάχων μας. Οταν ο εχθρός εκλείψει, όμως, τρωγόμαστε μεταξύ μας έως ότου ο ένας επιβληθεί του άλλου - και όποτε μπορούμε εκμεταλλευόμαστε τους ξένους συμμάχους για να πετύχουμε τους εσωτερικούς στόχους μας. Αμέτρητες τραγωδίες γεννήθηκαν από τις εμφύλιες διαφωνίες μας και ακόμη δεν μάθαμε να τις αποφεύγουμε.

Αφού, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να παραμείνει «αντιμνημονιακός» πόλος της πολιτικής, και ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι συνεχίζει υπερήφανος και μόνος τις προσπάθειες να πετύχει συμφωνία με τους δανειστές, και ενώ ένα διογκούμενο πλήθος οργισμένων αμφισβητεί ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, η αγωνία για συναίνεση μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ... Είτε φταίει ο Παπανδρέου που δεν ενημερώνει τους βουλευτές του για τις μεγάλες αποφάσεις, είτε φταίνε τα στελέχη που δεν πιέζουν στην ώρα τους να μάθουν, είναι απίστευτο ότι ακόμη και μέσα στο κυβερνών κόμμα αισθάνονται ότι έχουν την πολυτέλεια να διαφωνούν μεταξύ τους. Με τέτοια τακτική και τέτοια νοοτροπία, πώς θα πείσουν τους πολίτες για την ανάγκη της δημοσιονομικής προσαρμογής και των άλλων σκληρών μέτρων; Οταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σύσσωμη η Αριστερά αμφισβητεί τη σημερινή πορεία, πώς θα ενθαρρυνθεί ο κόσμος με το μήνυμα ότι οι θυσίες θα οδηγήσουν στη σωτηρία;

Λίγοι φαίνεται να έχουν καταλάβει ότι δεν υπάρχουν διλήμματα, άρα δεν υπάρχει χώρος μεγάλων διαφωνιών. Κανένα κόμμα δεν θέλει την έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι αν παύαμε τις πληρωμές στους δανειστές δεν θα κατέρρεε η οικονομία και μαζί της η κοινωνία. Ποιος πιστεύει ότι οι πολιτικοί μπορούν να αγνοήσουν την οργή των ψηφοφόρων και να μην προσπαθήσουν να τους δώσουν ελπίδα για το μέλλον; Προς τι όλη η φασαρία λοιπόν; Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν ακόμη ότι ο λαός θα βγει κερδισμένος από μια κατάρρευση της κοινωνίας. Αν το πιστεύουν, ας το πουν.