Τι έγινε και δεν πήγαμε καλά και είμαστε πάλι μπροστά στο ίδιο δίλημμα; Φταίει κανείς; Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Ηταν κακή η συνταγή; Δεν την εφαρμόσαμε σωστά; Και τα δύο; Κάποιος κάτι πρέπει να μας πει... Το λέω αυτό γιατί το «αντεπιχείρημα» δεν είναι μόνο η κοινωνική σκληρότητα των μέτρων ή η λογική του «ξεπουλήματος» (γιατί η αποκρατικοποίηση είναι άλλο πράγμα), αλλά κυρίως η βάσιμη αμφιβολία των πολιτών αν όλα αυτά μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση ή θα μας «χώσουν μέσα» πιο βαθιά! Δηλαδή αν πρόκειται για «ξεζούμισμα» χωρίς αποτέλεσμα για τη χώρα ή όχι.
Οι αμφιβολίες δεν είναι αβάσιμες. Ο «πρώτος χρόνος» του μνημονίου δεν πήγε καλά. Η ύφεση μας «έπνιξε». Το χρέος εκτινάχθηκε. Τα spreads έσπασαν όλα τα ρεκόρ και οι στόχοι για έξοδα και έσοδα είχαν όχι και τόσο μικρές αποκλίσεις κλπ. Μας έμειναν η... ανεργία και η... κατήφεια. Και τα «νέα μέτρα» δεν είναι άλλης λογικής, απλά προστέθηκαν και οι αποκρατικοποιήσεις. Από την άλλη μεριά πολλοί έγκυροι αναλυτές (όχι παπαγαλάκια), σοβαροί οικονομικοί οίκοι αλλά και «προκαθήμενοι» της ΕΕ και του Eurogroup βλέπουν και δηλώνουν (δημόσια ή εμπιστευτικά) ότι το «πράγμα» δεν βγαίνει χωρίς «άλλου τύπου» παρεμβάσεις. Φοβούμαι ότι έχουν δίκιο. Το «πρόγραμμα» δύσκολα βγαίνει, αν βγαίνει... Εχουμε δυστυχώς μπλέξει άσχημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου