Τώρα πλέον πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που θεωρούμε ως εθνική αξιοπρέπεια – προσωπικά ελάχιστα πίστεψα ότι υπάρχει σε αυτό τον τόπο – έχει απεμποληθεί μαζί με τον πλούτο, την τιμή και την ελπίδα της χώρας. Ας αφήσουμε τώρα τις κλάψες και τις εξυπνακίστικες μεταπολιτευτικές ρητορείες. Ωστόσο, σ’ αυτό το πικρό σημείωμα χρωστώ μια ειδική μνεία σε όλους εκείνους τους απεχθείς πάλαι ποτέ πρασινοφρουρούς του συστήματος, που σύρθηκαν στα υψώματα της εξουσίας ως λιμασμένα ερπετά και θεώρησαν κι αυτοί με τη σειρά τους την πατρίδα τσιφλίκι τους. Όλοι αυτή η συνδικαλιστική αλητεία που εξέθρεψαν τα ΠΑΣΟΚικά καθεστώτα δίνει τώρα τη χαριστική βολή στο ήδη εκτελεσμένο ψοφίμι της πατρίδας μας, για να προφυλάξει και να υπερασπιστεί «τον δημόσιο χαρακτήρα» των ΔΕΚΟ, των πλέον διεφθαρμένων οργανισμών του πλανήτη… Μιλάμε για κάτι σπιθαμιαίου αναστήματος αξύριστα συνδικαλιστάρια που βάζουν την ταφόπλακα όχι μόνο στην οικονομία της πατρίδας – έτσι κι αλλιώς τη λήστευαν συστηματικά –, αλλά και στον ελεύθερο βίο μας. Στη συνέχεια θα χάσουμε όχι μόνο τις δουλειές μας – που τις χάνουμε συστηματικά και με αυξανομένη πρόοδο –, αλλά και βασικές ελευθερίες μας, έτσι όπως υποθήκευσαν τα πάντα...
--------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου