Στη συμπάθειά του στους κόλακες και στους ανίδρωτους.

Ελάχιστη προσοχή έχει δοθεί σε ένα μέγιστο πρόβλημα που συνδέεται με τον τρόπο διοίκησης που καθιερώθηκε από το νεοπαπανδρεϊκό σύστημα εξουσίας. Πρόκειται για τη χαοτική διοικητική λειτουργία, την απεμπόληση βασικών αρχών της διοικητικής επιστήμης και πρακτικής. Τη μόνιμη απουσία του πρωθυπουργού στο εξωτερικό, που στην πραγματικότητα οφείλεται στην απέχθεια για πολύωρη πραγματική εργασία και για εμπλοκή του στα προβλήματα. Στην αναβλητικότητα και στην εμμονή του να παραπέμπει την επίλυση των προβλημάτων σε επιτροπές, υποεπιτροπές, συντονιστές κ.λπ. Στην αδυναμία επιλογής έμπειρων και ικανών συνεργατών. Στην καχυποψία του για ικανά και αυτάρκη άτομα. Στη συμπάθειά του στους κόλακες και στους ανίδρωτους. Στην ελλιπή σχέση του με ορθολογικές αρχές διοίκησης. Από το μεταμοντέρνο, καταστροφικό σύστημα εξουσίας του Γεωργίου Παπανδρέου του νεώτερου, η κλασική διοικητική πυραμίδα, με σαφή προσδιορισμό ευθυνών και ρόλων, έχει αντικατασταθεί από επικαλυπτόμενες συγκεχυμένες αρμοδιότητες. Από επιτροπολαγνεία, όπου όλοι είναι συνυπεύθυνοι για όλα και για τίποτα. Ομίχλη περιβάλλει την προσωπική ευθύνη. Είναι περίπου αδύνατον να διαχωριστεί ποιος πέτυχε και ποιος απέτυχε στο έργο του. Οι επιτροπές, οι συντονιστικοί κύκλοι, οι υποκύκλοι και κόντρα κύκλοι υποκατέστησαν τους διευθυντικούς ρόλους. Με τις συνεχείς άστοχες ανακατανομές υπουργικών αρμοδιοτήτων, ορισμένα ανώτερα στελέχη και υπάλληλοι του Δημοσίου δεν γνωρίζουν σε ποιον υπουργό υπάγονται. Στα ίδια γραφεία υπάλληλοι ανήκουν ή υποθέτουν ότι ανήκουν σε διαφορετικό υπουργείο. Το απόλυτο μεταμοντέρνο χάος!