Μού έλεγες και εξακολουθείς να μου λες ψέματα.

Ανοιχτή επιστολή
Δεν σου ‘χω καμιά εμπιστοσύνη. Κι όταν λέω καμιά, εννοώ απολύτως καμιά γιατί είσαι ψεύτης, απατεώνας και κλέφτης. Μού έλεγες και εξακολουθείς να μου λες ψέματα, με εξαπάτησες και εξακολουθείς να με εξαπατάς, και τελευταία έγινες και κλέφτης.
Γιατί τι άλλο είναι όποιος βάζει το χέρι στην τσέπη αλλουνού;
Γυρνάς από ‘δω κι από ‘κει και καμαρώνεις παρουσιάζοντάς με ότι κάνω θυσίες. Θυσία κάνει όποιος με τη θέλησή του στερείται κάτι για το γενικότερο καλό. Εγώ δεν κάνω καμιά θυσία, ΕΣΥ με θυσιάζεις στο βωμό του ξεπλύματος των εγκλημάτων που ΕΣΥ και οι όμοιοί σου διαπράξατε σε βάρος της χώρας και του λαού. ΕΣΥ θυσιάζεις τα όνειρα και τις ελπίδες της νέας γενιάς στον βωμό της υπηρεσίας οικονομικών κέντρων και σχεδίων για παγκόσμια διακυβέρνηση (δικά σου λόγια). ΕΣΥ έκανες τη χώρα μου πειραματόζωο αντοχής σε μέτρα που εφαρμόζονται πια και αλλού και θα εφαρμοστούν σε ευρύτερη κλίμακα για να ξαναγυρίσει ο κόσμος έναν αιώνα πίσω. ΕΣΥ δήλωσες στη Ν.Υ. σε μια σύναξη μεγαλοκαρχαριών και τοκογλύφων: «Εν ολίγοις μετατρέψαμε την κρίση σε ευκαιρία, προκειμένου να προωθήσουμε τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανέβαλλαν επί σειρά ετών, φοβούμενες το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος». Δηλαδή, «το λαό που με πίστεψε και μ’ έφερε στην εξουσία, εγώ τον έχω γραμμένο».
Εξαπάτησες με υποσχέσεις (οικογενειακή παράδοση), κι εξακολουθείς να εξαπατάς με αεριτζήδικες εκτιμήσεις ότι σε 2-3 χρόνια θα τελειώσουν όλα, θα λυθούν τα προβλήματα και θα απολαύσουμε τους καρπούς των προσπαθειών ΣΟΥ.
Γυρνάς εδώ κι εκεί και κλείνεις συμφωνίες για διάθεση περιουσιακών στοιχείων της χώρας, συμφωνίες αδιαφανείς και ως εκ τούτου ύποπτες, ΕΣΥ εκπρόσωπος μιας χώρας λεηλατημένης από τους ίδιους τους διαχειριστές της, μιας θλιβερής αλυσίδας από το ’81 και μετά που ο κάθε κυβερνήτης ετοίμαζε τις δικαιολογίες του επόμενου ώστε τα «τούνελ» οι «στενωποί» και οι «ατραποί» να μη τελειώνουν ποτέ και να οδηγούν στο «γκρεμό».
Περήφανος και συγκινημένος δέχεσαι βραβεία και επαίνους λέγοντας με προσποιητή σεμνότητα ότι τα δέχεσαι για λογαριασμό των συμπολιτών σου. Εγώ όμως λέω ότι κάθε «μπράβο» από τους έξω, είναι μια ακόμα μαχαιριά στο βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη.