ΗΡΘΕ ο «Καλλικράτης» με τους «κινδύνους» του, πλησιάζουν οι εκλογές με τις εκπλήξεις τους. Αγωνιούν οι υποψήφιοι κι είναι ανθρώπινο, εμείς γελάμε από «πείρα» και κεκτημένη ταχύτητα. Με τη χρηματική κατάθεσή τους στον συνδυασμό, με ένα ποσό στην άκρη για προβολή και με την «πιστολιά» να τους ανεβάζει τους σφυγμούς, ξεκίνησαν.
Τι; Τον αγώνα που είναι «αγώνας».
Όπως τον εννοούν οι ίδιοι και οι καιροί μας. Μοστράρουν τη φάτσα τους στον Τύπο, ποζάρουν αυτάρεσκα, μας «ενημερώνουν» με τα βιογραφικά τους και, βέβαια…ονειρεύονται οι πολλά υποσχόμενοι και ουδόλως δεσμευόμενοι ωραιολόγοι της στιγμής.
Γραφεία πολυτελή με ιδιαίτερες, κόσμο για…προσκύνημα κι ύστερα μολύβι και χαρτί για έργα, «έργα», ποσοστά και αναθέσεις.
Όλα «δημοσία δαπάνη».
ΚΙ εμείς;
Tρίβουμε τα μάτια.
Τόση «ζήτηση», τόσο πάθος για προσφορά…
Κι ύστερα;
Μια τσάρκα σε δρόμους πόλεων, χωριών και περιφερειακούς, μας γεμίζει ντροπή και αηδία.
Για τη μόνιμη και πρόσκαιρη βρωμιά με το σκουπιδαριό στα ρείθρα, τη λακκούβα τους να χάσκει με την αφίσα (τους) να σαπίζει στη βροχή.
Είναι το αντίδοτο για τα προεκλογικά χαμόγελα των υποψηφίων, ωστόσο, επιμένουν.
Δίνουν τη «μάχη» του σταυρού κι ούτε ένας τους δεσμεύεται, δεν «υπογράφει», δεν αρπάζει, συμβολικά, την πλαστική σακούλα για την…διάχυτη «Κόπρο του Αυγεία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου