«καλά μας κάνουν».

Καταλαβαίνω το μούδιασμα του κόσμου, που εθισμένος επί δεκαετίες να καταπίνει αμάσητα αυτά που του προσφέρουν οι μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ και συνδαιτυμόνες της εξουσίας, άρχισε να πιστεύει πως «καλά μας κάνουν». Καταλαβαίνω την απογοήτευση των παλιών αγωνιστών, που έχοντας ζήσει δεκάδες μεγαλειώδεις πορείες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ κλπ. αναρωτιούνται: «Άξιζε άραγε; Έγινε τίποτα; Αφού οι ίδιοι πάλι κυβερνάνε».


Καταλαβαίνω τα ιδιοτελή κομματόσκυλα, που προκειμένου να πιάσουν καρέκλα ή να φάνε από καμιά «γρηγοράδα», είναι έτοιμα να συμμαχήσουν και με τον Εωσφόρο.


Καταλαβαίνω τους νεαρούς εικοσάρηδες, που έχουν φτύσει παντελώς το όλο πολιτικό μας σύστημα, κρίνοντας πως όλοι ίδιοι είναι, και ασχολούμενοι με άλλα θέματα, δικά τους (π.χ. κατεβάζοντας μουσική στο iPod, παρακολουθώντας βιντεάκια στο youTube, ακούγοντας Τσαλίκη, κλπ) στρέφουν τη πλάτη τους στα κοινά.


Καταλαβαίνω το παιχνίδι των δήθεν δημοσιογράφων, που μάλλον παράγοντες είναι ή θέλουν να γίνουν, και όχι ρεπόρτερ.


Καταλαβαίνω τον μέσο οικογενειάρχη, που παρόλο που στενάζει από τις περικοπές μισθών και τις αυξήσεις των πάντων, διστάζει να αναμετρηθεί με την εξουσία, φοβούμενος όχι μόνο για τη δουλειά του, αλλά και για αυτή την ίδια την σωματική του ακεραιότητα, αλλά και των παιδιών του.


Τα καταλαβαίνω όλα αυτά.


Αλλά ρε παιδιά, να μας δουλεύουν και από επάνω; Οι «αντιεξουσιαστές» της εξουσίας, με τα ρόλεξ και τη Μπλακγουότερ; Με τα ιδιόκτητα μέγαρα στη σκιά της Ακρόπολης; Μήπως μας έχουν υπνωτίσει;