Σύμφωνα με την αγοραία μετα-αξιολόγηση, η ζωή έχει σημασία όσο καιρό δουλεύεις, όσο η εργασία σου εκλαμβάνεται ως ανταλλακτικό προϊόν στη διαδικασία της κεφαλαιακής συσσώρευσης και του ασύδοτου κέρδους. Μετά την εργασία, η οποία παρατείνεται πλέον στο όριο της ανθρώπινης ζωής, ο «συνταξιούχος» δεν έχει ρόλο, δεν έχει αξία, θα πρέπει να αποσυρθεί και να σβήσει χωρίς να "ενοχλεί" τους λοιπούς συντελεστές της παραγωγής...
Η ελληνική κυβέρνηση αποδείχτηκε ανύπαρκτη ως πολιτική εξουσία που διαθέτει αυτόνομη βούληση και καθορίζει στόχους. Η διαπραγμάτευση απαιτεί την ύπαρξη δύο πόλων εξουσίας, οι οποίοι διαλέγονται και συμφωνούν ή συγκρούονται. Στην περίπτωση μας υπήρξε μόνον ένας πόλος, αυτός του ΔΝΤ και των κυρίαρχων χρηματοπιστωτικών δομών.Αυτός ο πόλος εξουσίας επέβαλε τις επιλογές του και η ελληνική κυβέρνηση απλώς συνηγόρησε, στο πλαίσιο μίας ευρύτερης συναλλαγής...
Αν η μια εκδοχή της εθνικής εκποίησης περιλαμβάνει το ξεπούλημα, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, της δημόσιας-κρατικής περιουσίας, το έτερο πεδίο εκποίησης, αυτό του ανθρώπινου-κοινωνικού κεφαλαίου