Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Γνώσεσθε ούν την αλήθειαν και ή αλήθεια θέλει ελευθερώσει υμάς...

Η πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι εκείνος που κουνά το δάχτυλο από το βήμα της Βουλής, καταγγέλλοντας την απόκτηση πλούτου και παράξενες διαδρομές του χρήματος. Αν λοιπόν ο ίδιος γίνεται πρωταγωνιστής σκανδάλου είναι επειδή έκανε αυτά που κατηγορούσε. Επουδενί μπαίνει στο στόχαστρο επειδή λιαζόταν στο Αιγαίο.
 
Ο Πάνος Καμμένος σχετιζόταν με υπεράκτιες εταιρίες οι οποίες δεν είχαν άλλη δραστηριότητα πέρα από την κατοχή του «Ηλιάτορα», του σκάφους με το οποίο ο βουλευτής έκανε τις διακοπές του. Βλέποντας τα στοιχεία που έρχονται στο  φως τη δημοσιότητας αντιλαμβανόμαστε ότι έκανε τα πάντα προκειμένου να μην φορολογηθεί όπως προβλέπει η νομοθεσία. Ας αποδεχτούμε ότι η αρχική του ιδέα δεν ήταν να εξαπατήσει_ θέλησε ο άνθρωπος να ξεφύγει από την αυστηρότητα του ελληνικού συστήματος που πίνει το αίμα κάθε ιδιοκτήτη πλεούμενου. Ας αποδεχτούμε ότι τα χρήματα που ξεπλήρωσαν το δάνειο για την απόκτηση του σκάφους είχαν τίμια προέλευση. Όσο θετικά διακείμενοι κι αν είμαστε, η βάρκα μπάζει νερά.
 
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ούτε η χλιδή ούτε η νόμιμη σχέση με οφσόρ.
Το πρόβλημα με τον Πάνο Καμμένο είναι ότι αναδεικνύεται στον μέγιστο υποκριτή. Εγινε δημοφιλής, έγινε αρχηγός κόμματος διακινώντας αίτημα για ειλικρίνεια. Εκανε κηρύγματα από τον άμβωνα για την χαμένη τιμιότητα των πολιτικών, έκανε έρευνες για να αποκαλύψει τις κρυφές εταιρείες και τον κρυφό πλούτο των αντιπάλων του. Στάθηκε θυμωμένος, με τα μάτια κατακόκκινα μιλώντας για κομπίνες πολιτικών οικογενειών. Όταν κατηγορήθηκε ο ίδιος για ανάλογες πρακτικές, συνέχισε τα ψεύδη, λέγοντας ότι το σκάφος είναι δηλωμένο και φορολογημένο.

Η αιτία είναι γνωστή.

Η αιτία είναι γνωστή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις αδυνατούν ή δεν τολμούν να προωθήσουν στην πράξη τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως όμως στο Δημόσιο, που το αντιμετωπίζουν σαν «ιερή αγελάδα». Ακόμη και τώρα που είναι σαφές ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί η κρατική διοικητική μηχανή όπως έχει, προτιμούν να μην την αγγίζουν ούτε, βεβαίως, να τη βελτιώνουν. Προτιμούν να διακινδυνεύουν και να προχωρούν στη λήψη οριζόντιων επώδυνων μέτρων εις βάρος του γενικού πληθυσμού, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα ότι… νέα μέτρα δεν θα περάσουν. Αποτελεί, λοιπόν, μυστήριο γιατί η σημερινή κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική τάξη δεν θέλει να προωθήσει την «κινητικότητα» ή ακόμη και να απαλλάξει το κράτος από επίορκους υπαλλήλους. Προτιμά να προβάλλει προφάσεις αδυναμίας, να επικαλείται δυσκολίες, να ζητάει παρατάσεις και να κωλυσιεργεί, αντί να τιμήσει την υπογραφή της και να εισπράξει χωρίς δυσκολίες την επόμενη πολυπόθητη δόση του δανείου… Παράδειγμα δεύτερο μυστηρίου. Οι στατιστικές το λένε, τα μίντια το διαλαλούν και το δραματοποιούν, εμείς το βλέπουμε στον περίγυρό μας και η Ευρώπη ανησυχεί σφόδρα με το πρόβλημα της ανεργίας. Είναι περιττό να επισημανθεί ότι η Ελλάδα πρωτοπορεί στην ανεργία, τόσο τη γενικότερη όσο και των νέων, όλη δε η προσπάθεια επικεντρώνεται στη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ανάπτυξης. Και όμως, οι Ελληνες συνεχίζουν να είναι ιδιαίτερα επιλεκτικοί στη δουλειά που θα κάνουν, όταν τους προσφέρεται η ευκαιρία. Ζητούνται εργάτες για να μαζέψουν τα ροδάκινα, οι Ελληνες δεν πάνε. Ζητούνται χέρια, μέσω ΟΑΕΔ, για να μαζευτούν οι φράουλες (25 ευρώ για πεντάωρη εργασία και εισφορά στον ΟΓΑ), οι Ελληνες δεν ανταποκρίνονται. Προσφέρονται εδώ και εκεί εργασίες με σχετικά καλές αμοιβές για τους καιρούς που ζούμε, οι Ελληνες τις απορρίπτουν και τις παίρνουν ξένοι. Και φυσικά είναι μυστήριο τι ακριβώς θέλουν, πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι που καταγράφονται ως άνεργοι. Σε συνδυασμό με το άλλο μυστήριο της αυξανόμενης κίνησης που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στην κυκλοφορία οχημάτων, τη διασκέδαση και την αναψυχή, ενώ η αγορά παραπονιέται ότι είναι στεγνή!