Αργοπορίες, καθυστερήσεις και παλινωδίες, – προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο ...

Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πιστεύει ότι η πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα (των Δυνάμεων Κατοχής) είναι η πιο ενδεδειγμένη και πιο αποτελεσματική, τότε έχει την ιστορική υποχρέωση να επισπεύσει διαδικασίες, προθεσμίες και μέτρα, προκειμένου να διαβεί η χώρα μας γρηγορότερα το Στενό των Συμπληγάδων…
* Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ασκεί μια πολιτική (από κοινού με την Τρόικα), στην οποία δεν πιστεύει και την οποία δεν θεωρεί ικανή να φέρει επιθυμητά αποτελέσματα σε ορατό χρόνο – τότε έχει ιερή υποχρέωση να καταγγείλει το Μνημόνιο, ν’ αλλάξει αμέσως ρότα και να ασκήσει μια άλλη πολιτική – είτε το θέλουν είτε όχι στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον…
* Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν πιστεύει μεν στην πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα αλλά σέρνεται σ’ αυτήν και την ασκεί όσο πλημμελέστερα μπορεί – με Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πιστεύει ότι η πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα (των Δυνάμεων Κατοχής) είναι η πιο ενδεδειγμένη και πιο αποτελεσματική, τότε έχει την ιστορική υποχρέωση να επισπεύσει διαδικασίες, προθεσμίες και μέτρα, προκειμένου να διαβεί η χώρα μας γρηγορότερα το Στενό των Συμπληγάδων…
* Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ασκεί μια πολιτική (από κοινού με την Τρόικα), στην οποία δεν πιστεύει και την οποία δεν θεωρεί ικανή να φέρει επιθυμητά αποτελέσματα σε ορατό χρόνο – τότε έχει ιερή υποχρέωση να καταγγείλει το Μνημόνιο, ν’ αλλάξει αμέσως ρότα και να ασκήσει μια άλλη πολιτική – είτε το θέλουν είτε όχι στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον…
* Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν πιστεύει μεν στην πολιτική που ασκεί από κοινού με την Τρόικα αλλά σέρνεται σ’ αυτήν και την ασκεί όσο πλημμελέστερα μπορεί – με αργοπορίες, καθυστερήσεις και παλινωδίες, – προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο και την επανεκλογή της για νέα κυβερνητική θητεία, – τότε κινδυνεύει να πάθει ό,τι και οι «6» της Μικρασιατικής Καταστροφής:
Να στηθεί σ’ ένα νέο Γουδί…
Δυστυχώς για την κυβέρνηση (και για τον Δικομματισμό), η πνευματική ηγεσία του τόπου, –Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί, προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.λπ. – έστω και πολύ όψιμα, πήρε προχθές θέση στο ζήτημα Διακυβέρνησης σε μια επιστημονική ημερίδα, η οποία ξεχείλιζε από επιχειρήματα, αλλά και από οργή.
και την επανεκλογή της για νέα κυβερνητική θητεία, – τότε κινδυνεύει να πάθει ό,τι και οι «6» της Μικρασιατικής Καταστροφής:
Να στηθεί σ’ ένα νέο Γουδί…
Δυστυχώς για την κυβέρνηση (και για τον Δικομματισμό), η πνευματική ηγεσία του τόπου, –Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί, προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.λπ. – έστω και πολύ όψιμα, πήρε προχθές θέση στο ζήτημα Διακυβέρνησης σε μια επιστημονική ημερίδα, η οποία ξεχείλιζε από επιχειρήματα, αλλά και από οργή.

Η κατάσταση θα χειροτερέψει.

Εάν υπήρχε αντιπολίτευση, η οποία να ενδιαφέρεται πράγματι για τα συμφέροντα της χώρας, όχι να συμπράττει στις παράνομες πράξεις της κυβέρνησης της εσωτερικής κατοχής, θα μπορούσε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο και να ζητήσει την ακύρωση της Σύμβασης, δηλαδή του Μνημονίου. Δυστυχώς, δεν υπάρχει. Ο τρόπος που αντιπολιτεύονται την παράνομη κυβέρνηση, τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, δείχνει συνενοχή. Η Νέα Δημοκρατία, έχει γίνει ανύπαρκτη. Στην περίπτωση ετούτη, που ξεπούλησαν την Ελλάδα ο Παπανδρέου και οι υποτακτικοί του, έπρεπε να είχε χαλάσει τον κόσμο.

Έπρεπε, με δυναμισμό και με σαφή τρόπο, να ενημερώσει τον λαό για τις παράνομες και εγκληματικές σε βάρος της χώρας πράξεις της κυβέρνησης της εσωτερικής κατοχής, να εξαναγκάσει την παράνομη κυβέρνηση σε παραίτηση και να ζητήσει, στη συνέχεια, να σχηματισθεί κυβέρνηση από όλες τις τάξεις, έστω και αν έπαιρνε πλειοψηφία σε εκλογές. Το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, που παρ’ ότι είχε την πλειοψηφία, εντούτοις παρεχώρησε το δικαίωμα σχηματισμού κυβέρνησης στον Θεμιστοκλή Σοφούλη, έπρεπε να καθοδηγεί εκείνους οι οποίοι ενδιαφέρονται πραγματικά για το συμφέρον της χώρας. Δεν το βλέπω.

Τα υπόλοιπα Κόμματα, δεν έχουν καμία ελπίδα να μετάσχουν στην άσκηση της εξουσίας, εκτός εάν κάποιος τους πετάξει κανένα κόκαλο, όπως έκανε ο Μητσοτάκης το 1989, με τη λεγόμενη οικουμενική κυβέρνηση της αποτυχίας.



Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο λαός πρέπει να αφυπνισθεί και να καταλάβει τι έγινε σε βάρος της χώρας του από τους παράνομους κυβερνήτες. Να καταλάβει ότι, συντελέστηκε το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας και να ενεργήσει αναλόγως. Μπορεί ο καθένας να υποβάλει μηνύσεις κατά του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου και γενικώς, κατά όλων εκείνων που ψήφισαν τη Σύμβαση με την οποία ξεπούλησαν την Ελλάδα.



Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μην περιμένουμε από κανέναν να μας λύσει τα προβλήματα και εμείς να καθόμαστε. Η κατάσταση θα χειροτερέψει. Τα μέτρα που λαμβάνονται, δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τη μοίρα της χώρας. Ο συνεχής δανεισμός, ξεπουλάει και το τελευταίο κομμάτι γης, αν έμεινε έξω από το Μνημόνιο. Ο φαύλος κύκλος διευρύνεται. Η σπατάλη στο Δημόσιο όχι μόνο δεν περιορίστηκε, ως έπρεπε να γίνει, αλλά επεκτάθηκε. Κανένα πρόγραμμα για ανάπτυξη δεν έχει καταρτισθεί. Τίποτε δεν παράγουμε. Όλα τα τρόφιμα τα εισάγουμε. Πώς και από πού θα πληρώσουμε τα χρέη μας; Όλοι ξέρουμε ότι δεν θα μπορέσουμε. Οι ξένοι εξασφαλίστηκαν. Θα πάρουν τις πόλεις μας, τα νησιά μας, τα χωριά μας, τα αεροδρόμιά μας, τα λιμάνια μας, τα πάντα. Γι’ αυτό έφεραν τον Παπανδρέου και την παρέα του στην εξουσία. Και το έγκλημα συνεχίζεται…