Οι εργαζόμενοι σε απόγνωση και οργή. Οι νέοι στην ανεργία αλλά και στην εξαθλίωση του πεντακοσάρικου αν ποτέ βρουν δουλειά. Οι συνταξιούχοι στον Καιάδα. Ο κόσμος πανικόβλητος ξοδεύει διαρκώς λιγότερα, κρατώντας τα λεφτά του για να επιβιώσει στην άβυσσο του ΔΝΤ που μας έριξε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα και επιχειρήσεις θα κλείνουν κάθε μήνα από το φθινόπωρο. Η οικοδομή στο ναδίρ. Δημόσια έργα μηδέν. Το κράτος δεν πληρώνει ούτε αυτά που χρωστάει. Η κυβέρνηση εμπαίζει τον ελληνικό λαό. Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι αν ήταν εργαζόμενος θα διαδήλωνε κι αυτός κατά των μέτρων. Αυτή όμως η υποκριτική «κατανόηση» των εργαζομένων δεν τον αποτρέπει από την εφαρμογή ακόμη σκληρότερων την επόμενη μέρα. Διαρκείς οι κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου. Εφτασε μέχρι του σημείου να δηλώσει ότι... διαφωνεί δήθεν με τα αντεργατικά μέτρα που αυτός κατάρτισε, αλλά φυσικά ούτε που πέρασε από το μυαλό του ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι υπουργοί ή παραιτούνται ή σιωπούν! Ποια συμφέροντα υπηρετούν τα μέτρα που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου; Σίγουρα όχι των εργαζομένων, αυτό είναι αυτονόητο.

Βέβαια τα εκπληκτικά αποτελέσματα της δικαιολογίας αυτής δεν θα μπορούσαν να μη κέρδιζαν το ενδιαφέρον του κάθε παραπειστικού πολιτικού, οπότε εύλογα μετατράπηκε σε μέσο παραπλάνησης και χειραγώγησης. Έτσι λοιπόν την ενστερνίστηκαν με τη σειρά τους οι σύμμαχοι-χωρίς εισαγωγικά πλέον- των ακροδεξιών δηλαδή οι βουλευτές του Πασόκ, οι οποίοι χέρι-χέρι σύναψαν δάνειο και μαζί συνεχίζουν να υπερψηφίζουν το κάθε αντιλαϊκό νομοσχέδιο(για το καλό της πατρίδας πάντοτε!)
Εκεί που πρέπει όμως εμείς να επικεντρωθούμε και να δώσουμε βάση, είναι ότι πατρίδα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο λαός αποτελεί τη πατρίδα και όταν ο λαός υποφέρει τότε υποφέρει και η πατρίδα. Όταν ο λαός παρακμάζει τότε παρακμάζει και η πατρίδα. Αυτή τη στιγμή έχουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος εκλέχτηκε λόγω ανεκπλήρωτων υποσχέσεων και στη συνέχεια κατάφερε να μας πείσει μάλιστα πως για να διασωθεί η πατρίδα πρέπει να στερηθούμε περαιτέρω! Δυστυχώς κάνουν λόγο για μια ακροδεξιά πατρίδα, μια πατρίδα που δεν έχει αληθινή υπόσταση γιατί δεν έχει να κάνει με το βιοτικό επίπεδο ζωής του λαού παρά μόνο με την ισορρόπηση του κατεστημένου οικονομικού συστήματος. Πατρίδα λοιπόν κυρίες και κύριοι-όπως την αναφέρουν κάποιοι- είναι οι εφοπλιστές, πατρίδα είναι ο καπιταλισμός, πατρίδα είναι οι τεράστιες επιχειρήσεις και αν τυχόν απεργήσετε ή διαμαρτυρηθείτε εναντίον τους σημαίνει πως εμποδίζεται τη ροή του κεφαλαίου στους λίγους δηλαδή στην πατρίδα. Έτσι λοιπόν γίνεστε "ανθέλληνες" και καταστρέφετε την οικονομία της χώρας.