Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και οι επικοινωνιακές παραμυθίες.

Η «συμφωνία βρίσκεται κοντά», οι «διαπραγματεύσεις προχωρούν και σημειώνεται πρόοδος». Πρόκειται για σταθερές διαχρονικά εκτιμήσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά και στη διάρκεια της τρέχουσας μαραθώνιας αξιολόγησης. Το καινούργιο αυτές τις ώρες είναι ότι συνοδεύονται από ισχυρές δόσεις αισιοδοξίας στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες και σε όλο το φάσμα των εμπλεκομένων με το «κουαρτέτο» των δανειστών.
Τώρα, όμως, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και οι επικοινωνιακές «παραμυθίες«. Η κρισιμότητα για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων έχει ημερομηνία λήξης. Μετά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για έκρηξη. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, άλλα χρονικά περιθώρια για τη συμφωνία. Παρά τις διαφορές τόσο μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, όσο και στους κόλπους της διαπραγματευτικής ομάδας και ειδικά με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ.
Χωρίς την τελική επισφράγισή της, καθίσταται αδύνατη η έναρξη της πολυαναμενόμενης συζήτησης για την ελάφρυνση του χρέους. Πράγμα εξόχως μεν συμβολικό, αλλά και ουσιαστικό, αφού αποτελεί προϋπόθεση των προϋποθέσεων για την άρση της αβεβαιότητας. Το βέλτιστο σενάριο θα ήταν, βεβαίως, αυτή να ξεκινήσει άμεσα. Eστω και άτυπα στο πλαίσιο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ ή του Eurogroup μία εβδομάδα αργότερα. Ανοίγοντας έτσι και τον δρόμο για την εφαρμογή του «οδικού χάρτη» της κυβέρνησης προς την έξοδο από την κρίση.
Φυσικά, την αξιολόγηση έχει ανάγκη η χώρα όχι χάριν της συμφωνίας. Ούτε για τα φαντάσματα του Grexit, που θυμούνται κινδυνολόγοι και καταστροφολόγοι. Ολοκλήρωση σημαίνει χρηματοδότηση. Χωρίς τις δόσεις του προγράμματος η Ελλάδα δεν είναι σε θέση ν' ανταποκριθεί στις υπέρογκες δανειακές υποχρεώσεις της έως τον ερχόμενο Ιούνιο. Περιττό να επισημανθεί ότι προκειμένου να γυρίσει σελίδα η χώρα, η επικείμενη συμφωνία είναι αναγκαίο να διαπνέεται από αξιόπιστες και υλοποιήσιμες παραδοχές. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουμε επανάληψη της «ελληνικής τραγωδίας».