Για την ιστορία.

Μάλλον η τελευταία φορά που το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό κατά πλειοψηφία ένα μείζον πολιτικό θέμα ήταν ο νόμος για την ιθαγένεια στις αρχές του 2013. Τα ηνία κρατούσαν τότε Σαμαράς - Βενιζέλος. Αλλά ο νόμος ήταν έργο της προηγούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου (και Βενιζέλου). Αμέσως μετά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αρχηγός πλέον του ΠΑΣΟΚ, είχε ασκήσει έντονη κριτική στην απόφαση: «Θα ήθελα να πω πάρα πολλά ως επιστήμονας για την απόφαση αυτή ... Τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα μεθοδολογίας, δικανικής ακρίβειας, συγκρότησης των συλλογισμών και ορίων του ελέγχου, του δικαστικού ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων...

Τα σχόλια τα κάνει η πολύ ισχυρή μειοψηφία της απόφασης ούτως ή άλλως... Η πλειοψηφία μπορεί να γίνει μειοψηφία σε μια επόμενη φάση και το αντίστροφο. Δεν είναι οριστικές ιστορικά οι αποφάσεις αυτές. ... Είναι οριστικές και αμετάκλητες δικονομικά, αλλά τα θέματα αυτά επανέρχονται... Πολλές φορές έχει αλλάξει η νομολογία, έχει κάνει εντυπωσιακές στροφές...».

Είχε σπεύσει τότε, όπως όφειλε, να εξαγγείλει πάραυτα νομοθετική πρωτοβουλία για τη συμμόρφωση των αντισυνταγματικών διατάξεων, στο πλαίσιο της απόφαση του ΣτΕ. «Ο Βενιζέλος ξαναφτιάχνει τον νόμο Ραγκούση» ήταν το μήνυμα. Για την ιστορία, ας προστεθεί εδώ ότι ο αρχιτέκτονας του νόμου είχε χαρακτηρίσει εκείνη την απόφαση της πλειοψηφίας του ΣτΕ «ως ιδεολογικό πυρήνα της ακροδεξιάς αντίληψης στην Ελλάδα...».

Αν έχει κάποιο νόημα αυτή η αποσπασματική παρελθοντολογία, τούτο βρίσκεται στη σημερινή αντίδραση του Ευ. Βενιζέλου και του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αυτή σύμφωνα με την οποία η νέα νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Τσίπρα για το τηλεοπτικό τοπίο, μετά την απόφαση του ΣτΕ για τον νόμο Παππά, συνιστά «επίσημη αναγγελία κατάλυσης του Συντάγματος... Οδηγεί σε νέα θεσμική κρίση... Πρόκειται για επικίνδυνη και αδίστακτη ομάδα που δεν σέβεται τη νομιμότητα ούτε το εθνικό συμφέρον».

Επομένως, στη βάση αυτή δικαιούνται το «μέτωπο» και ο Κ. Μητσοτάκης να σημάνουν προσκλητήριο για «δημοκρατική εγρήγορση» και «επαγρύπνηση». Κινδυνεύει η δημοκρατία και η πατρίδα (ένα ωχ από το παρελθόν ακούγεται εδώ). Ο εχθρός είναι μια νέα επικείμενη ρύθμιση της πλειοψηφίας (!) της Βουλής.

Για την ιστορία, επίσης, ένας άλλος... εχθρός της δημοκρατίας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν ίδρυε το ΣτΕ (1929) διακήρυσσε: «Αν οι περιστάσεις ήθελον ενδείξει δι' ιδιαιτέρων όλως διόλου εκδηλώσεων καταχρηστικώς διαθέσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα ήτο δυνατόν εις την κυβέρνησιν να καλέση τη Βουλή αμέσως, να θεσπίση νόμον ερμηνευτικόν ... Η κυβέρνησις ουδέποτε δύναται να μείνη άοπλος έναντι υποδεεστέρων αρχών».