Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όλους όσοι συναποτελούν την κυβερνητική αλλά και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι πολλά και μαζεμένα αυτά που θα τους πέσουν στο κεφάλι. Από τη μια να προσπαθούν να κάνουν κάτι που ούτε ξέρουν ούτε υπάρχει περίπτωση να μάθουν (ήτοι να κυβερνήσουν), από την άλλη να σκυλοτρώγονται μεταξύ τους για τον καταμερισμό των ευθυνών της προσχώρησής τους στο μνημονιακό στρατόπεδο και από την τρίτη (και χειρότερη) να ψελλίζουν ένας Θεός ξέρει τι απέναντι στις δικαιολογημένες αιτιάσεις των ψηφοφόρων ότι τους εξαπάτησαν.
Ηδη σε επίπεδο διακυβέρνησης έδωσαν δείγμα γραφής με την εισαγωγή προς συζήτηση σε κοινοβουλευτική επιτροπή νομοσχεδίου που συνεπάγεται δαπάνη η οποία δεν έχει συνυπολογιστεί στα μέτρα που κατέθεσε ο Τσίπρας στους εταίρους. Οσο για το αλληλοφάγωμα έχει ήδη ξεκινήσει. Και μπορεί οι συνθήκες να είναι δύσκολες, αλλά δεν γίνεται να μη βάλεις τα γέλια όταν ακούς τον Λεουτσάκο, για παράδειγμα, να διαμαρτύρεται για τη συμφωνία και να ζητά να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε, σε κάποιους δεν έφτανε να κοροϊδεύουν τους ψηφοφόρους, έτρωγαν και οι ίδιοι από τον σανό που σερβίριζαν.
Και φυσικά το μέτωπο με το εκλογικό σώμα τώρα ανοίγει. Μέχρι να φθινοπωριάσει κάπως θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο. Και τότε θα δούμε αν θα υπάρξουν συνταξιούχοι που όταν πάρουν το εκκαθαριστικό τους με τις προβλεπόμενες περικοπές θα πιστέψουν τις διαβεβαιώσεις του Τσίπρα για «μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης» και όχι αυτό που θα βλέπουν τα μάτια τους.
Δυστυχώς σ' αυτήν τη ζωή όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Ηρθε η ώρα να το μάθουν και οι Συριζαίοι. Μέχρις εδώ ήταν τα πολλά κι εύκολα λόγια. Και το ποτήρι θα το πιουν έως την τελευταία σταγόνα και στο ταμείο θα πάνε για να καταβάλουν το μνημονιακό αντίτιμο.
