Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι ότι η χώρα δεν είναι ακόμη σε θέση να σταθεί μόνη στα πόδια της και δεν πρόκειται να το καταφέρει στο βραχυπρόθεσμο μέλλον. Το απέδειξε η πρόσφατη απόπειρα της κυβέρνησης να απαλλαγεί, επειδή έτσι αποφάσισε η ίδια, από το ΔΝΤ, την τρόικα και το Μνημόνιο, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν έχει ανάγκη από περαιτέρω χρηματική στήριξη, το προβλέπουν οι αγορές και οι δανειστές που αντέδρασαν, το επισημαίνει η έκθεση Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2014 του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, πρέπει επίσης να το αντιλαμβάνονται χωρίς όμως να το παραδέχονται και δίχως να αλλάζουν ουσιαστικά τη ρητορική τους τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτούς τους τελευταίους η γρήγορη αναρρίχηση στην εξουσία παραμένει αυτοσκοπός και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αλλάξουν τακτική.
Με λίγα λόγια, όποιες και αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις και όπως και αν βαφτιστεί η συνέχεια και το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων με τους δανειστές και τους εκπροσώπους τους, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις καρκινοβατούν, είτε ως σχέδια νόμων, είτε στην εφαρμογή, το διεθνές περιβάλλον παραμένει ασταθές, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, αλλά και γύρω από αυτήν και δεν υπάρχει καμία πρόνοια ώστε η χώρα να αποκτήσει στοιχειώδεις παραγωγικές βάσεις. Επομένως δεν υπάρχει και σχεδιασμός για τη μετά το Μνημόνιο εποχή, όπως σωστά τονίζει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Για να μην αναφέρουμε τον παράγοντα «Τουρκία» που για άλλη μία φορά δημιουργεί καταστάσεις που είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους στην Ελλάδα.
Ολα αυτά περιγράφουν πολύ συνοπτικά και σε γενικές γραμμές την αβεβαιότητα που καθορίζει το παρόν και κυρίως το βραχυπρόθεσμο μέλλον της χώρας. Αβεβαιότητα που παράγεται σε μεγάλο βαθμό εδώ αλλά και στο εξωτερικό, από εκείνους που θέτουν κανόνες και επηρεάζουν εξελίξεις. Η αλήθεια είναι ότι το διεθνές οικονομικό σύστημα έχει πολλές επικίνδυνες παραμέτρους με άμεσες δυσάρεστες συνέπειες για πάρα πολλές χώρες και δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, περιλαμβανομένων των Ελλήνων πολιτών.
Με λίγα λόγια, όποιες και αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις και όπως και αν βαφτιστεί η συνέχεια και το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων με τους δανειστές και τους εκπροσώπους τους, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις καρκινοβατούν, είτε ως σχέδια νόμων, είτε στην εφαρμογή, το διεθνές περιβάλλον παραμένει ασταθές, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, αλλά και γύρω από αυτήν και δεν υπάρχει καμία πρόνοια ώστε η χώρα να αποκτήσει στοιχειώδεις παραγωγικές βάσεις. Επομένως δεν υπάρχει και σχεδιασμός για τη μετά το Μνημόνιο εποχή, όπως σωστά τονίζει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Για να μην αναφέρουμε τον παράγοντα «Τουρκία» που για άλλη μία φορά δημιουργεί καταστάσεις που είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους στην Ελλάδα.
Ολα αυτά περιγράφουν πολύ συνοπτικά και σε γενικές γραμμές την αβεβαιότητα που καθορίζει το παρόν και κυρίως το βραχυπρόθεσμο μέλλον της χώρας. Αβεβαιότητα που παράγεται σε μεγάλο βαθμό εδώ αλλά και στο εξωτερικό, από εκείνους που θέτουν κανόνες και επηρεάζουν εξελίξεις. Η αλήθεια είναι ότι το διεθνές οικονομικό σύστημα έχει πολλές επικίνδυνες παραμέτρους με άμεσες δυσάρεστες συνέπειες για πάρα πολλές χώρες και δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, περιλαμβανομένων των Ελλήνων πολιτών.
