Πρόκειται για τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει κολλήσει διότι κουβαλάει όλη την εκτελεστική εξουσία πολύ δύσκολων αποφάσεων επί δύο χρόνια. Η αντιπολίτευση επίσης έχει κολλήσει είτε για λόγους εσωκομματικούς είτε για λόγους μη εύκολης απόδειξης της ύπαρξης ή της ρεαλιστικότητας ενός προγράμματος.

Ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση εξακολουθεί να υπάρχει και να μεγαλώνει μία τεράστια «μαύρη τρύπα» με ανυπολόγιστη βαρυτική έλξη προς το εκλογικό σώμα. Πρόκειται για τον χώρο της Κεντροαριστεράς, που παραδοσιακά αποτέλεσε μεταπολιτευτικά τη σιγουριά και το χουχούλιασμα που στους εκάστοτε δύσκολους καιρούς αναζητούσε ο Ελληνας πολίτης. Η «προστατευτική μάνα».

Την ίδια στιγμή, ο δυνάμει χώρος της «Κεντροαριστεράς» είναι τεμαχισμένος σε ανομοιόμορφα α) Φθαρμένα (ΠΑΣΟΚ) β) Αδιάφορα (ΔΗΜΑΡ) και γ) Αδιαμόρφωτα νεογνά (Ποτάμι) κομμάτια με κύριο και κορυφαίο πρόβλημα τη μη ύπαρξη καθαρόαιμου «ηγέτη» που θα εμπνεύσει και θα συνθέσει.

Οι πολίτες σήμερα θέλουν απεγνωσμένα και μετά μανίας να μπουν στο «κατάστημα» της «Κεντροαριστεράς», τους αρέσει να ψωνίζουν από εκεί, αλλά δεν βρίσκουν τον «Ιδιοκτήτη», έστω έναν εμπνευσμένο «διευθυντή». Και είναι γνωστό ότι αυτές οι θέσεις στην πολιτική δεν ανατίθενται με αρχαιρεσίες και συστημικές διαδικασίες, κατακτιούνται με «επανάσταση» και «λεπίδι». 

Με 180 ανακηρύσσεται και... άγιος!

Σήμερα όποιος μπορεί να συγκεντρώσει 180 ψήφους βουλευτών όχι μόνο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται, αλλά ανακηρύσσεται και... άγιος! Σύμφωνα με διαρροές από το Μαξίμου, η επιλογή του Σαμαρά για την Προεδρία είναι ο Κουβέλης! Μετά τα... αναθέματα, αναγνωρίζονται τα προτερήματά του. Οπως «το αγώι κάνει τον αγωγιάτη», έτσι και στην πολιτική -ως γνωστόν- οι «ανάγκες» καθορίζουν εν πολλοίς τις επιλογές.

Η πρώτη παρατήρηση αφορά τον χρόνο της διαρροής. Λίγο πριν από τη συνάντηση των Παρισίων, μια «ένεση» ενίσχυσης μιας δυνατότητας πολιτικής σταθερότητας της χώρας με «προσωπικά χαρακτηριστικά» κάθε άλλο παρά άσχημη επιλογή είναι. Βέβαια, με το άνοιγμα από τώρα, τόσο νωρίς σε σχέση με την προεδρική εκλογή, μιας τέτοιας συζήτησης θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η «πρόταση» εύκολα καίγεται... Παρόλο που εκτιμούμε ότι η πρόθεση του Μαξίμου δεν είναι αυτή. Αν και ο κίνδυνος υπάρχει: να δημιουργηθούν συνθήκες αντίθετες από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα... Η στάση πάντως της ΔΗΜΑΡ και του Κουβέλη προσωπικά είναι σταθερή και σαφής: η εκλογή Προέδρου θα κριθεί τον κατάλληλο χρόνο, σε συνάφεια με το κλίμα και τις πολιτικές που θα ασκούνται, καθώς η εκλογή δεν είναι διαδικαστικό ζήτημα, αλλά βαθύτατα πολιτικό. Υπάρχει όμως, όπως έχουμε επισημάνει από τις αρχές του καλοκαιριού, μια άποψη στους κόλπους της κυβέρνησης περί επίσπευσης (όσο είναι φυσικά δυνατόν) των σχετικών διαδικασιών και επιλογών, καθώς όσο υπάρχει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και αν τραβήξει μέχρι τον Μάιο του 2015, λειτουργεί παραλυτικά για την κυβέρνηση και δεν διευκολύνει αυτή η ασάφεια τη διαπραγμάτευση κρίσιμων θεμάτων με τους εταίρους-δανειστές. Αρα, η προεδρική εκλογή πρέπει να έρθει πιο μπροστά... Εξ ου και οι σχετικές διαρροές.

Η πολιτική αντίφαση όμως είναι προφανής. Χωρίς σαφές νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, με ΕΝΦΙΑ στο προσκήνιο, μη αποκλιμάκωση των πολιτικών λιτότητας, συνέχιση των απολύσεων, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και εντέλει χωρίς βιώσιμο σχέδιο εξόδου από την κρίση, πώς μπορεί να επιτευχθεί η πλειοψηφία 180 βουλευτών που απαιτεί η εκλογή Προέδρου; Καλή η πρόταση, αλλά λείπει η ουσία..