Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Πώς είναι όμως η σημερινή συνθήκη;

Πώς είναι όμως η σημερινή συνθήκη; Πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά; Επηρεάζονται και πόσο από τις δυσκολίες; Αναζητούν λύσεις επιβίωσης με τους δεσμούς να παραμένουν συνεκτικοί ή η απογοήτευση και η δυσπραγία τραυματίζουν ψυχικά, μειώνοντας αντοχές και κουράγια; Βέβαιο είναι ότι ο παραδοσιακός καταμερισμός εργασιών έχει αλλάξει. Συχνά δουλεύει μόνο η σύζυγος και ο σύζυγος αναλαμβάνει την καθημερινότητα του σπιτιού, αλλού τα παιδιά συμβάλλουν στο εξαιρετικά χαμηλό εισόδημα των γονέων, οι αναγκαστικές επανενώσεις (ο 30χρονος που δεν μπορεί να συντηρηθεί μόνος και επιστρέφει στο πατρογονικό) δεν είναι ούτε ευχάριστες ούτε ομαλές. Οι ανατροπές πολλές και μάλλον δυσλειτουργικές. Παρ’ όλα αυτά ο οικογενειακός θεσμός ανακηρύσσεται, καθώς φαίνεται, το πιο ισχυρό ανάχωμα στις σαρωτικές αλλαγές. Καθώς τα έως σήμερα γνωστά μοντέλα οικογενειακής συμβίωσης και ρόλων αναδιατάσσονται, καθώς το κράτος-πατερούλης εξασθενεί όπως όφειλε, συμπαρασύροντας όμως και ένα σημαντικό μέρος του κράτους πρόνοιας, οι πολίτες βιώνουν μια συνοπτική διαδικασία ωρίμανσης. Ο οδηγός επιβίωσης στην Ενωμένη Ευρώπη, κυρίως του Νότου, αλλάζει. Προς ποια κατεύθυνση;