Ο μέσος πολίτης να αισθανθεί ένα ευνοϊκότερο κλίμα γι' αυτόν και την
οικογένειά του. Και για να γίνει αυτό χρειάζονται πρωτοβουλίες της
κυβέρνησης διαφορετικές απ' αυτές που εξαγγέλλονται.
Καθώς κινούνται στο ίδιο κλίμα των μέχρι χθες πολιτικών λιτότητας. Οι δε «απελευθερώσεις» των αγορών και οι μεταρρυθμίσεις υπόσχονται να φέρουν ωφέλιμο αποτέλεσμα στον πολίτη - καταναλωτή, που πάντως μέχρι σήμερα δεν έχει δει... Για παράδειγμα, στην υγεία και στο φάρμακο. Θα μου πείτε, χρειάζεται χρόνος. Δεν αντιλέγουμε να δώσουμε «χρόνο στον... χρόνο», μόνο που η πολιτική συνήθως δεν δίνει χρόνο στην... πολιτική!
Τελικά, πίσω από το... γάλα, το πολυνομοσχέδιο «κρύβει» πολλά σοβαρά θέματα, όπως λ.χ. η μείωση μισθών και συντάξεων και οι κίνδυνοι για το ασφαλιστικό σύστημα (βρίσκεται ήδη σε κακό χάλι) που εμπεριέχει η μείωση των εισφορών προς τα Ταμεία. Από την άλλη μεριά, η επέκταση του θεσμού της ενοικίασης εργαζομένων καταστρέφει θεμελιώδεις αξίες του δικαιώματος εργασίας και της προστασίας του.
Ολα αυτά έχουν υψηλό κοινωνικό κόστος στον μισθό, στις συντάξεις (επικουρικές κ.λπ.) και στην ασφάλεια των εργαζομένων. Ετσι θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας;
Και αυτό είναι, άραγε, ένα πολυνομοσχέδιο «σάλπισμα» εξόδου από την κρίση; Προφανώς η έννοια της αισιοδοξίας δεν έχει το ίδιο νόημα για όλους. Οντως, το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει και ορισμένες θετικές απελευθερώσεις, ή διορθωτικές ρυθμίσεις, αν και ήσσονος σημασίας.
Ομως, το «γενικό πνεύμα» των «απελευθερωτικών ρυθμίσεων» έχει έντονη νεοφιλελεύθερη αντίληψη απορρύθμισης, προς όφελος των «ισχυρών και των μεγάλων» έναντι των «μικρών και των μεσαίων». Λόγου χάρη, αντί να ρυθμίζει και να εξορθολογίζει το επάγγελμα του φαρμακοποιού, το διαλύει... Το ίδιο γίνεται και με την ουσιαστική κατάργηση της ενιαίας τιμής του βιβλίου κ.λπ. Πόσο αισιόδοξοι για το μέλλον πρέπει να είμαστε μ' όλα αυτά;
Καθώς κινούνται στο ίδιο κλίμα των μέχρι χθες πολιτικών λιτότητας. Οι δε «απελευθερώσεις» των αγορών και οι μεταρρυθμίσεις υπόσχονται να φέρουν ωφέλιμο αποτέλεσμα στον πολίτη - καταναλωτή, που πάντως μέχρι σήμερα δεν έχει δει... Για παράδειγμα, στην υγεία και στο φάρμακο. Θα μου πείτε, χρειάζεται χρόνος. Δεν αντιλέγουμε να δώσουμε «χρόνο στον... χρόνο», μόνο που η πολιτική συνήθως δεν δίνει χρόνο στην... πολιτική!
Τελικά, πίσω από το... γάλα, το πολυνομοσχέδιο «κρύβει» πολλά σοβαρά θέματα, όπως λ.χ. η μείωση μισθών και συντάξεων και οι κίνδυνοι για το ασφαλιστικό σύστημα (βρίσκεται ήδη σε κακό χάλι) που εμπεριέχει η μείωση των εισφορών προς τα Ταμεία. Από την άλλη μεριά, η επέκταση του θεσμού της ενοικίασης εργαζομένων καταστρέφει θεμελιώδεις αξίες του δικαιώματος εργασίας και της προστασίας του.
Ολα αυτά έχουν υψηλό κοινωνικό κόστος στον μισθό, στις συντάξεις (επικουρικές κ.λπ.) και στην ασφάλεια των εργαζομένων. Ετσι θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας;
Και αυτό είναι, άραγε, ένα πολυνομοσχέδιο «σάλπισμα» εξόδου από την κρίση; Προφανώς η έννοια της αισιοδοξίας δεν έχει το ίδιο νόημα για όλους. Οντως, το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει και ορισμένες θετικές απελευθερώσεις, ή διορθωτικές ρυθμίσεις, αν και ήσσονος σημασίας.
Ομως, το «γενικό πνεύμα» των «απελευθερωτικών ρυθμίσεων» έχει έντονη νεοφιλελεύθερη αντίληψη απορρύθμισης, προς όφελος των «ισχυρών και των μεγάλων» έναντι των «μικρών και των μεσαίων». Λόγου χάρη, αντί να ρυθμίζει και να εξορθολογίζει το επάγγελμα του φαρμακοποιού, το διαλύει... Το ίδιο γίνεται και με την ουσιαστική κατάργηση της ενιαίας τιμής του βιβλίου κ.λπ. Πόσο αισιόδοξοι για το μέλλον πρέπει να είμαστε μ' όλα αυτά;
