Αν δεν καλλιεργήσει η κυβέρνηση την εντύπωση ότι όλα πάνε καλά κι ότι το σχέδιό της εξελίσσεται σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της, ποιος θα το κάνει;
Σίγουρα όχι η αντιπολίτευση, και ιδιαίτερα η αξιωματική, που δική της δουλειά, όπως την αντιλαμβάνεται, είναι να τα «βλέπει» όλα σκοτεινά και δυσοίωνα και να τα περιγράφει ως «κατάμαυρα», αφού, για ανεξήγητους λόγους, θεωρεί ότι η εξέλιξη αυτή τη βολεύει και θα της επιτρέψει ν΄ ανέλθει στην εξουσία. Τι θα την κάνει την εξουσία σ΄ ένα χρεοκοπημένο κράτος, είναι κάτι που ανάγεται στην αρμοδιότητα ψυχιάτρων, αλλά αφού αυτή είναι η επιλογή της, τι να κάνουμε;
Αλλά στο παιχνίδι δεν μετέχουμε μόνο εμείς, μέσω της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Μετέχουν και οι δανειστές μας, που έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται για τις πολιτικές και άλλες εξελίξεις στη χώρα.
Και τα δανεικά θέλουν να ξέρουν αν και πότε μπορεί να τα πάρουν πίσω και για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν για τη χώρα τους οι εξελίξεις στη δική μας θέλουν να είναι προετοιμασμένοι ώστε, αν χρειαστεί, να προσπαθήσουν ν΄ αποτρέψουν καθετί το δυσάρεστο.
Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, η όποια παρέμβαση από την πλευρά των δανειστών μας θα ενισχύσει μοιραία την κυβερνητική πλευρά. Αυτό λένε και τα τελευταία δημοσιεύματα από τη Γερμανία για τις προθέσεις του Σόιμπλε και, κατά συνέπεια, της γερμανικής πλευράς. Ετοιμάζουν σχέδιο χρηματοδότησης, κομμένο και ραμμένο όχι μόνο στις δημοσιονομικές ανάγκες μας, αλλά και στις πολιτικές αντοχές μας.
Και φυσικά ο λόγος που θα το κάνουν, θα είναι για να μη βρεθούν στην άσχημη θέση ν΄ αποδεχτούν ότι το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν και το οποίο επίμονα επέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια δεν απέδωσε τελικά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ισως αυτό να είναι και το ισχυρότερο χαρτί που κρατάει στα χέρια της η δικομματική των Σαμαρά - Βενιζέλου.
