Υπάρχει όμως θέμα οριζόντιων μέτρων; Δεν υπάρχει. Στα μεγάλα υπουργικά γραφεία - ιδίως αυτά που έχουν θέα στη Βουλή - το ενδεχόμενο προκαλεί σήκωμα των ώμων και την ατάκα: «Αν είναι να πάρουμε οριζόντια μέτρα, τότε καλύτερα να παραδώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ». Οι ουσιαστικές διαπιστώσεις είναι συνήθως ταυτόσημες στην πολιτική - δηλαδή διατρέχουν τα αντίπαλα στρατόπεδα. Το τελευταίο δεκαήμερο, ο Αλέξης Τσίπρας σε κουβέντα που είχε με πρόσωπο που τον επισκέφθηκε από το εξωτερικό επέμενε να μάθει, κυρίως, ένα πράγμα: αν η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να πάρει οριζόντια μέτρα. Προφανώς θεωρεί ότι κάτι τέτοιο φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Αλλο όμως η πολιτική. Και άλλο η σκληρή πραγματικότητα των δημοσιονομικών. Αν το 2013 τρέχουμε με πλεόνασμα, το 2014 εμφανίζεται χρηματοδοτικό κενό. Πόσο; Από 700 εκατομμύρια ευρώ μέχρι 1,7 δισ. ευρώ ή και παραπάνω ανάλογα ποιος ερωτάται, ποιος κάνει τον υπολογισμό, τι παραδοχές βάζει και αν είναι στην Ελλάδα ο ερωτώμενος ή στο εξωτερικό. Το χρηματοδοτικό κενό θέτει ζήτημα αντιμετώπισής του εκ των προτέρων. Δηλαδή, για να ξέρουμε τι λέμε, ήδη από τον προϋπολογισμό του Δεκεμβρίου.
Η κατηγορηματική άρνηση των οριζόντιων μέτρων δεν έχει μόνο να κάνει με την κατακραυγή της κοινωνίας. Εχει να κάνει και με την επίγνωση που έχουν τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ ότι, από πλευράς νομοθετικού έργου, «η Βουλή αυτή», όπως λέει κορυφαίο στέλεχος της Ιπποκράτους με μεγάλη πολιτική εμπειρία, «είναι ζωντανός νεκρός». Με λιγότερο νεκροφιλική ορολογία, οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες της συμπολίτευσης δεν πρόκειται να ψηφίσουν άλλα μέτρα. «Μόνο μικροπραγματάκια περνάνε πια...». Πιθανή εξαίρεση, ένα πακετάρισμα που να έχει μαζί λύση για το χρέος και έξοδο στις αγορές. Είναι το τρίπτυχο που ξεκλειδώνει τη θύρα προς την έξοδο από την κρίση.
