Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Συμβαίνει, λοιπόν, κάποτε να εκτιναχθείς ψηλά επειδή δεν ξέρεις πού πηγαίνεις.


Συμβαίνει, λοιπόν, κάποτε να εκτιναχθείς ψηλά επειδή δεν ξέρεις πού πηγαίνεις. Υπό προϋποθέσεις, όμως. Εξωγενείς προϋποθέσεις, κατ’ αρχάς, λ.χ. η τύχη να έχεις τις συνθήκες ευνοϊκές, αλλά και ενδογενείς, όπως η απαραίτητη επιπολαιότητα του χαρακτήρα ώστε να μην έχεις συναίσθηση του κινδύνου. Από την πρόσφατη περιπέτεια στην οποία παρέσυρε τον ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία του, εξαιτίας της τρέχουσας κυπριακής κρίσης, αντιλαμβάνομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει μεν την επιπολαιότητα σε ικανό βαθμό ώστε περιστασιακά να εκτινάσσεται στα ύψη, δεν είχε όμως την τύχη με το μέρος του. Θα ήταν ωστόσο υπερβολική απαίτηση από την τύχη, να περιμένει ότι ένας ολόκληρος λαός –ο κυπριακός– και η πολιτική ηγεσία του θα διαθέτουν τη δική του απύθμενη επιπολαιότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποδέχθηκε με πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες την άρνηση των Κυπριών στην (κακή) αρχική λύση που τους πρόσφερε το Eurogroup για το τραπεζικό τους σύστημα. Εσπευσε να δει στο γεγονός την αρχή του τέλους του καπιταλισμού στην Ευρώπη, δεν είδε όμως ότι με τη στάση του αυτή παγιδεύτηκε σε μια θέση βαθύτατα αντιφατική: πώς γίνεται, από τη μια πλευρά, να επικρίνεις το δήθεν νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα της Ευρώπης και, από την άλλη, να υπερασπίζεσαι τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου με τα λεφτά των άλλων και χωρίς κόστος ούτε για την Κύπρο ούτε για τις τράπεζές της; (Θέση ακραιφνώς και κατ’ εξοχήν σοσιαλιστική ― αλλά το πρόβλημα με τον σοσιαλισμό, όπως έχει πει η Θάτσερ, είναι ότι κάποτε τα λεφτά των άλλων τελειώνουν...)
Οι Κύπριοι είδαν τι σήμαινε το ηρωικό «όχι» και, όπως μπορούσαν, το μάζεψαν πίσω. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να ξεφύγει από την αντίφαση στην οποία έχει παγιδευτεί. Στην αρχή, μόλις συνειδητοποίησαν τη μεγαλειώδη γκάφα τους, προσπάθησαν να αμυνθούν περνώντας στην επίθεση με μια αυτοσχέδια γιούργια: με μια συνέντευξη στην οποία καθύβρισαν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με όρους που ώς τότε δεν είχαν χρησιμοποιήσει («κυνικοί γκάνγκστερ» κ.λπ.). Υστερα, μες στην παραζάλη του σοκ, προχώρησαν στην «πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση», όπως τη χαρακτήρισε ο Π. Σκουρλέτης, με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, η οποία κατέληξε σε συμφωνία για «κοινό μέτωπο στους κοινωνικούς και κοινοβουλευτικούς αγώνες». Τώρα, υιοθετούν τη θέση που πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν έφθασε στο απόγειο της απελπισίας του, θέση εξαιτίας της οποίας η κυβέρνησή του οδηγήθηκε στο τέλος της: «δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι λαοί». Εν ολίγοις, μύλος η κατάσταση...