Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΟΙ νέοι πολύ απλά δεν έχουν μέλλον.

Μετά από τρία χρόνια που η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο της εφαρμογής των μνημονίων έχει μετατραπεί σε κοινωνία του ενός τρίτου και όταν ολοκληρωθεί το έργο της καταστροφής πιθανώς θα είναι του ενός τετάρτου. Οι μισθοί των 300-500 ευρώ θα παγιωθούν, οι ελλείψεις σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Πρόνοια θα μονιμοποιηθούν, οι νέοι πολύ απλά δεν έχουν μέλλον. Παράλληλα η δημόσια περιουσία που δημιουργήθηκε με τον μόχθο του ελληνικού λαού αλλά και οι φυσικοί πόροι του έθνους θα ξεπουληθούν. Ακόμη και τώρα η αριστεροδέξια συναίνεση δεν δίνει άλλη προοπτική για τον πληθυσμό.

Προκαλεί πραγματικά απορία γιατί οι πολίτες παρακολουθούν απαθείς την καταστροφή της χώρας τους ή ακόμη και ευγνωμονούν τους δημίους τους. Η απάντηση πιθανώς είναι στην θεωρία του σοκ. Εκείνο που τους συγκρατεί είναι ο εμπεδωμένος φόβος ότι αν κάνουν μία άλλη επιλογή τότε θα υπάρξουν ακόμη χειρότερα. Κι ας μην υπάρχουν πια χειρότερα.

Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε το πιο άγριο πείραμα νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης σε χώρα του δυτικού κόσμου. Η σκληρότητα του πειράματος ως προς τα αποτελέσματα συγκρίνεται μόνο με το προηγούμενο της Χιλής. Εκεί όμως αμέσως με την επιβολή του ο δικτάτορας έκλεισε τους αντικαθεστωτικούς στο στάδιο του Σαντιάγο και τους εξόντωσε ενώ όσοι γλύτωσαν τους περίμεναν διώξεις, εκτελέσεις ή εξορία.

Στην Ελλάδα η δικτατορία της αγοράς επιβλήθηκε έξωθεν, με διαφορετικό τρόπο. Οι φυσικοί ταγοί της κοινωνίας, πολιτικοί, οικονομικοί, συνδικαλιστικοί, ΜΜΕ δεν εξοντώθηκαν έκαναν κάτι χειρότερο πέρασαν στον αντίπαλο στρατόπεδο και αποτέλεσαν την δύναμη κρούσης ενάντια στον πληθυσμό. Kαι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις το βαπτίζουν εθνική διάσωση.