Προφανώς η αποκάλυψη της αλλοίωσης -αν φυσικά αποδειχθεί ότι ευθύνεται ο κ. Παπακωνσταντίνου- θα έχει και πολιτικές παρενέργειες. Ο κ. Ευ. Βενιζέλος δικαίως μπορεί να υποστηρίξει ότι χάρη σ' αυτόν αποκαλύφθηκε η λαθροχειρία - αυτός ήταν που έδωσε την παραποιημένη λίστα. Πολιτικά ωστόσο θα εξακολουθήσει να έχει πρόβλημα, καθώς υποτίμησε τη σημασία της λίστας και δεν φρόντισε να προχωρήσει ο έλεγχος. Πιο πολύ εκτεθειμένος θα είναι ο κ. Γ. Παπανδρέου. Οχι φυσικά γιατί γνώριζε τη λαθροχειρία, αλλά για την επιεικώς προβληματική επιλογή των συνεργατών του: με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο ένας μετά τον άλλον αποδείχθηκαν τραγικά κατώτεροι των περιστάσεων.
Εκτεθειμένο όμως βρίσκεται και το ΠΑΣΟΚ. Σε μια περίοδο που βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις, το νέο πλήγμα στην αξιοπιστία του θα κάνει ακόμα πιο δύσκολη -μάταιη πιστεύουν ορισμένοι- την προσπάθεια ανασυγκρότησής του. Μένει να φανεί αν κάτι τέτοιο θα επηρεάσει και τη σταθερότητα της κυβέρνησης. Η σοβαρότερη παρενέργεια, ωστόσο, δεν έχει να κάνει τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο με τη γενικότερη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και την προσπάθεια προώθησης των μεταρρυθμίσεων που θα μας επιτρέψουν να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη.
Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου υπήρξε για κοντά δύο χρόνια το πρόσωπο που περισσότερο ταυτίστηκε με αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Η προσωπική εμπλοκή του στο σκάνδαλο θα δώσει όπλα σε όσους μάχονται τις μεταρρυθμίσεις και θα ενισχύσει εκείνες τις απόψεις που θεωρούν ότι αρκεί να φύγουν οι «κλέφτες πολιτικοί» και όλα θα λυθούν. Θα είναι κρίμα. Γιατί αν κάτι αποδεικνύει η περιπέτεια της λίστας Λαγκάρντ είναι ότι μαζί με τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία χρειάζονται μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική. Και ότι αν δεν βάλουμε βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο, τέτοια φαινόμενα θα επαναλαμβάνονται συνεχώς!
