Οταν η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση και η ανεργία
έχει εκτοξευτεί σε πρωτοφανή για τα τελευταία 50 χρόνια επίπεδα, το λιγότερο που
θ' ανέμενε κανείς από το πολιτικό προσωπικό θα ήταν να συναισθανθεί το μέγεθος
των ευθυνών του για την κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα των ημερών μας και ν'
αποδεικνύει έμπρακτα ότι είναι αποφασισμένο να εγκαταλείψει οριστικά ανάρμοστες
για υπεύθυνους πολιτικούς ενέργειες και συμπεριφορές.
Δυστυχώς η πράξη αποδεικνύει ότι για ένα κομμάτι τουλάχιστον του πολιτικού κόσμου της χώρας τέτοιες προσδοκίες υπερβαίνουν τις δυνατότητές του. Ακόμη και υπό τις σημερινές συνθήκες εκείνο που προέχει και καθορίζει τις επιλογές και τις πράξεις τους είναι το στενό προσωπικό συμφέρον, που δεν διστάζει να εκδηλώνεται ακόμη και με το «βόλεμα» στο Δημόσιο συζύγων, παιδιών ή άλλων συγγενικών τους προσώπων.
Αυτή την απαράδεκτη πρακτική καταδίκασε χθες με τον κατηγορηματικότερο δυνατό τρόπο ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εφεξής θα είναι αδύνατο σε πολιτικούς και γενικά σε δημόσιους λειτουργούς να διορίζουν ως μετακλητούς υπαλλήλους συγγενικά τους πρόσωπα μέχρι και δευτέρου βαθμού. Αφού παλιοί και έμπειροι πολιτικοί όπως ο Β. Πολύδωρας και ο Γ. Τραγάκης αποδεικνύονται ανίκανοι να προστατεύσουν το κύρος του πολιτικού κόσμου αλλά και το δικό τους, υποχρεώθηκε ο πρωθυπουργός να προωθήσει νομοθετική ρύθμιση, με την οποία στερεί από μελλοντικούς επίδοξους μιμητές τους τη δυνατότητα να φροντίζουν για την επαγγελματική αποκατάσταση των συγγενών τους.
Τυπικά το πρόβλημα έχει πλέον λυθεί, αφού η πρωτοβουλία του Α. Σαμαρά βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά το κακό που έχει γίνει δεν θεραπεύεται, γιατί εκείνο που καταγράφεται και παραμένει στη λαϊκή συνείδηση είναι ότι οι υπεύθυνοι για το πρόβλημα δεν αισθάνθηκαν την υποχρέωση ν' αντιδράσουν όπως θα όφειλε ν' αντιδράσει κάθε εύθικτος βουλευτής, ο οποίος αποδοκιμάζεται από τον αρχηγό του κόμματός του με τον τρόπο που αποδοκιμάσθηκαν ο Β. Πολύδωρας και ο Γ. Τραγάκης. Ή μήπως δεν το έχουν καταλάβει;
Δυστυχώς η πράξη αποδεικνύει ότι για ένα κομμάτι τουλάχιστον του πολιτικού κόσμου της χώρας τέτοιες προσδοκίες υπερβαίνουν τις δυνατότητές του. Ακόμη και υπό τις σημερινές συνθήκες εκείνο που προέχει και καθορίζει τις επιλογές και τις πράξεις τους είναι το στενό προσωπικό συμφέρον, που δεν διστάζει να εκδηλώνεται ακόμη και με το «βόλεμα» στο Δημόσιο συζύγων, παιδιών ή άλλων συγγενικών τους προσώπων.
Αυτή την απαράδεκτη πρακτική καταδίκασε χθες με τον κατηγορηματικότερο δυνατό τρόπο ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εφεξής θα είναι αδύνατο σε πολιτικούς και γενικά σε δημόσιους λειτουργούς να διορίζουν ως μετακλητούς υπαλλήλους συγγενικά τους πρόσωπα μέχρι και δευτέρου βαθμού. Αφού παλιοί και έμπειροι πολιτικοί όπως ο Β. Πολύδωρας και ο Γ. Τραγάκης αποδεικνύονται ανίκανοι να προστατεύσουν το κύρος του πολιτικού κόσμου αλλά και το δικό τους, υποχρεώθηκε ο πρωθυπουργός να προωθήσει νομοθετική ρύθμιση, με την οποία στερεί από μελλοντικούς επίδοξους μιμητές τους τη δυνατότητα να φροντίζουν για την επαγγελματική αποκατάσταση των συγγενών τους.
Τυπικά το πρόβλημα έχει πλέον λυθεί, αφού η πρωτοβουλία του Α. Σαμαρά βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά το κακό που έχει γίνει δεν θεραπεύεται, γιατί εκείνο που καταγράφεται και παραμένει στη λαϊκή συνείδηση είναι ότι οι υπεύθυνοι για το πρόβλημα δεν αισθάνθηκαν την υποχρέωση ν' αντιδράσουν όπως θα όφειλε ν' αντιδράσει κάθε εύθικτος βουλευτής, ο οποίος αποδοκιμάζεται από τον αρχηγό του κόμματός του με τον τρόπο που αποδοκιμάσθηκαν ο Β. Πολύδωρας και ο Γ. Τραγάκης. Ή μήπως δεν το έχουν καταλάβει;
