Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε από την καταγγελία του μνημονίου και φτάσαμε στην «επανεξέταση της υπάρχουσας στρατηγικής».

Η πολυγλωσσία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θολώνει εκ των πραγμάτων τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος και προσφέρει το απαραίτητο άλλοθι για την αναγκαία στροφή από τον αντιπολιτευτικό ακτιβισμό στον κυβερνητικό ρεαλισμό όταν και εφόσον έρθει εκείνη η στιγμή.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε από την καταγγελία του μνημονίου και φτάσαμε στην «επανεξέταση της υπάρχουσας στρατηγικής», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος στην επιστολή του προς τους ηγέτες της ευρωζώνης. Και στο θέμα της παραμονής ή όχι στο ευρώ υπήρξε μια εντυπωσιακή αναδίπλωση, αφού μέχρι και η ακραία συνιστώσα ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας) αναγκάστηκε να αποκηρύξει τη διακηρυγμένη θέση της για έξοδο από τη ζώνη του ευρώ.

Η ιδέα του δημοψηφίσματος που δημοσιοποιήθηκε από τον Νίκο Βούτση μαζεύτηκε άρον άρον από άλλα στελέχη του ενιαίου πλέον κόμματος. Ο Γιάννης Δραγασάκης εισήγαγε προχθές τον όρο «πολιτική» και όχι «νομική καταγγελία του μνημονίου», άλλα λέει ο Μηλιός, άλλα ο Ρούντι και η ΡΟΖΑ (πρόκειται για Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για όσους δεν γνωρίζουν την εσωτερική κομματική γεωγραφία).

Οι προσεκτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου να υιοθετεί όλο και πιο light θέσεις και συνέχισε με εντεινόμενο ρυθμό μετά τις εκλογές τις σχετικές προσαρμογές. Μπορούμε μάλιστα να προβλέψουμε πως όσο οι δημοσκοπήσεις ανεβάζουν τα ποσοστά του τόσο θα διολισθαίνει από τις αρχικές του θέσεις και ο προεκλογικός λόγος θα γίνεται όλο και πιο «στρογγυλεμένος», ανοιχτός σε πολλές ερμηνείες.