Εικόνα μαγική: Ελλάδα, χώρα με δύο πρωθυπουργούς. Ο ένας είναι ο Παναγιώτης Πικραμμένος. Ο άλλος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήρε κάτι λιγότερο από 17% στις τελευταίες εκλογές. Από την επομένη εμφανίζεται ως εκφραστής του «αντιμνημονιακού μετώπου». Ητοι και αυτών που ψήφισαν Καμμένο, Καρατζαφέρη και Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ και ό,τι άλλο - αυτό είναι το «μέτωπο». Και από το ύφος της δημόσιας παρουσίας του προκύπτει η πεποίθησή του ότι αυτό τον καθιστά οιονεί πρωθυπουργό. Αυτοπροβάλλεται ως συνομιλητής του Ολάντ και της Μέρκελ εκ μέρους της Ελλάδας, χωρίς καμία επίσημη ιδιότητα. Ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε...
Αλλά η Ελλάδα δεν έχει μόνο χρέος. Εχει και ελλείμματα. Στο τέλος του 2012 π.χ. θα λείπουν 4-5 δισ. ευρώ. Εφόσον «το Μνημόνιο το κατάργησε ήδη ο λαός», θα κληθούν να βάλουν τα λεφτά που θα λείπουν οι φορολογούμενοι. Αυτό λέγεται «άγρια λιτότητα» και «εξαθλίωση της κοινωνίας», αν ρίξει μια ματιά στα κείμενα του... ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπροσθέτως, με το Μνημόνιο «καταργημένο από τον λαό» η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα χορηγεί ρευστότητα και οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν. Ξέρουν στην Κουμουνδούρου κανέναν τρόπο να λειτουργεί μια χώρα χωρίς τράπεζες και να παραμένει και στο ευρώ;
Κατά τους θεωρητικούς του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά είναι κινδυνολογίες - η ευρωζώνη δεν αντέχει να μας αποκόψει. Αρα με κάποιον τρόπο θα εκβιάσουμε την παραμονή στο κλαμπ. Είναι έτσι; Μια χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα μάλλον δεν θα ήθελε να το δοκιμάσει.
Συμπέρασμα. Ωραία είναι να τα λες ωραία και ανέξοδα. Μόνο που με αυτή την προεκλογική ρητορική ο Τσίπρας θα καταλήξει, όπως έλεγε ο βρετανός πολιτικός Τζέιμς Μπάλφουρ: «Πίστευα ότι ήταν ένας πολλά υποσχόμενος νέος, αλλά τελικά ήταν ένας νέος που υποσχόταν πολλά.
