Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Η χώρα δεν χρειάζεται απλώς κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση ικανή να πάρει και να επιβάλει αποφάσεις ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ηδονισμένος από τις δάφνες του τετραπλασιασμού της εκλογικής του δύναμης, προσπαθεί να κρύψει ότι δεν είναι σε θέση να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και το κάνει όλο και πιο δύσκολο. Παρακάμπτει ότι το 17% είναι θριαμβευτικό ποσοστό για τον συγκεκριμένο χώρο, αλλά δεν καθιστά τον Αλέξη Τσίπρα εκπρόσωπο του συνόλου της αντιμνημονιακής - και αντιφατικής - ψήφου.
Το ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι πλέον δεν μπορεί να θέτει όρους. Προφανώς ή υπάρχει ακόμη εντός του απόθεμα αλαζονείας ή δεν υπάρχει αίσθηση της πραγματικότητας, αν κριθεί από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του. Ο Φώτης Κουβέλης θέτει μεν ως υπέρτατη επιδίωξη την παραμονή στο ευρώ, αλλά με τη στάση του φέρνει ένα βήμα πιο κοντά την έξοδο. Για τον Καμμένο ας μη γίνεται λόγος - το χούι να βλέπεις παντού δωσίλογους δεν κόβεται.

Το γαϊτανάκι των ημερών σκεπάζει την αλήθεια: η χώρα δεν χρειάζεται απλώς κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση ικανή να πάρει και να επιβάλει αποφάσεις που θα κρατούν ζωντανή την ελπίδα της σωτηρίας και αυτό δεν κρίνεται μονομερώς. Συνεπώς η θεοποίηση του μηνύματος της λαϊκής ετυμηγορίας, και η ερμηνεία της εντολής κατά το δοκούν, συνιστά απλώς υποκρισία.
Κακά τα ψέματα: αυτή η εντολή δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις και δεν οδηγεί πουθενά. Αλλά ακόμη και αν οδηγούσε σε κυβέρνηση θα επρόκειτο για ένα «τέρας», που θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Γι' αυτό και προφανώς θα επιστραφεί στον εντολέα για επαναδιατύπωση.