Κι εδώ πλέον αρχίζουμε να βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Ολοι αντιληφθήκαμε την ανάγκη θυσιών προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια έκτακτη κατάσταση. Ολοι καταλάβαμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται προσπάθεια για να παραμείνει στο ευρωπαϊκό νόμισμα και να διασφαλίσει την εθνική πορεία της στον 21ο αιώνα.
Αλλά κανείς δεν συμφώνησε να στείλουμε τη χώρα στο Αναμορφωτήριο, ούτε να διαλύσουμε τις βασικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας.
Αν κάποιοι το επιθυμούν, καμία αντίρρηση. Να το πουν, να το υποστηρίξουν και να ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού για να το επιβάλουν.
Στη δημοκρατία, δεν γνωρίζω άλλη διαδικασία μεταρρυθμίσεων και κοινωνικών αλλαγών. Διότι στη δημοκρατία, με κουκούλα κυκλοφορούν οι τρομοκράτες και οι τραμπούκοι, όχι οι μεταρρυθμιστές.
Ακόμη περισσότερο που τέτοιες δραματικές αλλαγές χρειάζονται άμεση και ευθεία δημοκρατική νομιμοποίηση. Δεν αρκεί η επίκληση των απαιτήσεων της τρόικας - ακόμη λιγότερο όταν αποδεικνύεται ότι η επίκληση είναι ψευδής…
Χρειάζονται, λοιπόν, εξηγήσεις. Καθαρές κουβέντες. Ποιος ζητάει τι και γιατί. Ποιος επιδιώκει τι και με ποιον τρόπο. Ποιος προτείνει τι και με ποιον σκοπό.
Για έναν πολύ απλό λόγο. Η ελληνική κοινωνία έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα την τελευταία διετία. Οι ανοχές της και οι αντοχές της έχουν εξαντληθεί. Αν κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται, είναι κρίμα. Διότι πολύ φοβούμαι πως, όταν το αντιληφθούν, θα είναι πολύ αργά - κυρίως για τους ίδιους…
