Αν ίσχυαν όσα είχε ανακοινώσει την άνοιξη του 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου για το Μνημόνιο, το 2012 θα ήταν το τελευταίο έτος της ισχύος του. Με τη λήξη του τα δημοσιονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας θα είχαν αποκατασταθεί και η χώρα θα ήταν έτοιμη να βγει ξανά στις αγορές. Οσοι έχουν καλή μνήμη, ασφαλώς θυμούνται πόσες φορές δόθηκε αυτή η διαβεβαίωση. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτοί που την έδιναν είτε δεν ήξεραν τι τους γίνεται είτε απλώς προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Για την ακρίβεια, εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Το 2012 έρχεται και όλα προβλέπονται χειρότερα από ό,τι ήταν την εποχή που προβαλλόταν ως σωτήριο έτος.
Χειρότερα για όλους. Ανάμεσά τους και οι δύο πολιτικοί που έστρωσαν τον δρόμο στην τρόικα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ο πρώτος «τσάρος» αυτοδύναμης κυβέρνησης που δεν πρόλαβε να υπογράψει περισσότερους από δύο προϋπολογισμούς. Και ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έχασε τη δουλειά του, ενώ το κόμμα που ο ίδιος οδήγησε σε μια μεγάλη εκλογική νίκη εξακολουθεί να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Κοντολογίς τα πρώτα θύματα της υπαγωγής της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο είναι αυτοί που είχαν την ιδέα να εμφανιστούν ως καλοί Σαμαρείτες για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας.
