Από την ελπίδα στην απελπισία, από την καλή λύση στο αδιέξοδο, από την «εθνική συνεννόηση» στις κομματικές και υπουργικές φαγωμάρες. Τα δεδομένα αλλάζουν με μοναδική ταχύτητα, γεγονός το οποίο επιτείνει την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα. Εκεί που μιλούσαμε για παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου έως τον Απρίλιο – Μάιο, γίνεται αμφίβολο αν θα φτάσει έως τις 19 Φεβρουαρίου.
Με ή χωρίς ανασχηματισμό – συρρίκνωση των 50 υπουργών και υφυπουργών. Αισθητά, ανησυχητικά μειωμένη η απήχηση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Εξήγηση; Δεν φαίνται να δικαίωσε τις προσδοκίες που είχαν επενδυθεί εξαρχής.
* Χωρίς νέες παροχές, ανακουφιστικές ελαφρύνσεις κ.λπ. αλλά τουλάχιστον με τρεις ελπίδες, που αναζητούνται ακόμα.
Πρώτον, ένα σαφές σχέδιο πορείας της χώρας, σχέδιο αν όχι εξόδου, τουλάχιστον διεξόδου από τη βαριά κρίση. Δεύτερον, οι εναλλακτικοί στόχοι, όπως οι επενδύσεις, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας κ.λπ. Ουδέν και σ’ αυτό τον τομέα. Τρίτη άπελπις ελπίδα, η στιβαρή διοίκηση του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης Βαβέλ, χωρίς στοιχειώδη συνεννόηση – συνεργασία και χωρίς χρονοδιάγραμμα δουλειάς. Στον αέρα, στο γόνατο τα περισσότερα.
Ο κ. Παπαδήμος, μαέστρος σε μια κακόηχη ορχήστρα.
