Ο Ε. Βενιζέλος βλέπει να δοκιμάζεται εξαρχής κάθε ανακουφιστική προσδοκία που είχε επενδυθεί στο πρόσωπό του και επίσης να δοκιμάζεται η πολιτική του αξιοπιστία, παρά τους παρηγορητικούς λόγους που διατύπωσε προχθές. Παρηγορητικούς, με αρκετή ειλικρίνεια και ευαισθησία. Ωστόσο, ο μέσος Ελληνας δεν εκλαμβάνει τον Ε. Βενιζέλο ως νέο υπουργό στα οικονομικά με περίοδο χάριτος. Διαβλέπει ότι η υπουργική του θητεία επιβαρύνεται από τρεις μεγάλες ελλείψεις, σχεδόν απροσδόκητες: Καμία, ούτε επιμέρους, τροποποίηση στα σκληρά φορολογικά μέτρα, που έγιναν σκληρότερα. Ο μονόδρομος του «κάθε δόση και χειρότερα». Εως πότε, όμως; Και για πόσο καιρό; Κανένας ορίζοντας διεξόδου στη διαρκή λιτότητα. Χειροτέρευση στα εισοδήματα των μικρομεσαίων και στην κατάσταση της αγοράς. Με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα να προκαλεί τις επόμενες μέρες νέες, ευρύτερες αναστατώσεις. Πολιτικές, κοινωνικές, κομματικές.
* Το φετινό καλοκαίρι θα είναι περισσότερο καυτό σε οργή και αγανάκτηση. Θα εκθρέψει νέα φαινόμενα ανατροπών και δυσαρέσκειας. Η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ θα μεγαλώσει και θα ξεπεράσει τις πέντε μονάδες, ενώ από τον Σεπτέμβριο η ανεργία και η ύφεση θα γίνουν οξύτερες σε όλη την Ελλάδα. Τα φαινόμενα αδυναμίας του μέσου Ελληνα να ανταποκριθεί στις νέες επιβαρύνσεις θα αυξηθούν (από τους λογαριασμούς έως τα προβλήματα της καθημερινής διατροφής και ζωής), ενώ θα προκύψουν φαινόμενα «ανυπακοής» και απειθαρχίας, όπως αυτά με το κίνημα «Δεν πληρώνω». Η τακτική του «κάθε δόση και χειρότερα» αποτελεί έναν διαρκή εκβιασμό πλέον, έναν δρόμο προς την εκπτώχευση των περισσότερων Ελλήνων και πιθανώς θα εκθρέψει φαινόμενα έντονης άρνησης προς το Μνημόνιο, την Τρόικα και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
* Ο μέσος πολίτης, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, εξακολουθεί να θεωρεί τον μονόδρομο της φορολογίας ένα σύστημα άδικο και αναποτελεσματικό, χωρίς καμία ελπίδα και διέξοδο.
