Παπανδρέου κρυφά και υπόγεια για να μην πάρει είδηση ο ελληνικός λαός...

Θα πρέπει λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς να ζητήσει άμεσα εκλογές και να αφήσει κατά μέρος τους φόβους της τυχόν συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ. Εδώ έχουμε αποδεδειγμένη εξαπάτηση του ελληνικού λαού, εδώ έχουμε ένα μνημόνιο αντισυνταγματικό, με τρεις δανειακές συμβάσεις που δεν ήταν γνωστές όταν ψηφιζόταν το μνημόνιο, εδώ έχουμε πλήρη υποδούλωση της χώρας και θα καθίσουμε να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση;;; Θα πρέπει να το κοιτάξει το θέμα αυτό άμεσα ο Αντώνης Σαμαράς, γιατί μάλλον δεν του τα μεταφέρουν καλά οι σύμβουλοί του. Ο κόσμος έξω έχει αρχίσει να ταυτίζει και τους δύο (Σαμαρά και Παπανδρέου) και από αυτή την ταύτιση κυρίως χαμένος θα βγει ο Σαμαράς, αν δεν ενεργήσει γρήγορα για να δώσει θάρρος στον ελληνικό λαό και ελπίδα ότι μπορεί να βασίζεται σ’ αυτόν.

Σε ότι αφορά τον κ. Παπανδρέου, το πρόβλημα δεν είναι τόσο οι μυστικές επαφές με τον κ. Στρος Καν ερήμην του λαού και του Κοινοβουλίου (που και αυτές δυστυχώς είναι πρόβλημα), αλλά το κύριο πρόβλημα, για το οποίο και θα πρέπει να ελεγχθεί είναι γιατί, ενώ επιθυμούσε και συζητούσε κρυφά να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ, μετά έβγαινε διεθνώς και μιλούσε για απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, για διεφθαρμένη από την κορυφή μέχρι κάτω χώρα, για Τιτανικό, για περίστροφα στο τραπέζι κ.λ.π., δηλώσεις που εμφάνιζαν την Ελλάδα ως μια χρεοκοπημένη και διεφθαρμένη χώρα και εκτόξευσαν τα spreads στα ύψη, κάνοντας βέβαιη την υποδούλωση της χώρας στο ΔΝΤ;;;

Σε όλα αυτά λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα πρέπει να προστατεύσει το λαό και να ζητήσει άμεσα εξηγήσεις και λογοδοσία ενώπιον του ελληνικού λαού και όπου αλλού κριθεί ότι θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις ο κ. Παπανδρέου. Θα πρέπει δε να το κάνει το ταχύτερο, πριν κλείσει η τακτική Σύνοδος της Βουλής και υπάρξουν παραγραφές για τις ευθύνες, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος.

Αν δεν το πράξει αυτό ο Αντώνης Σαμαράς θα καταστεί στα μάτια του λαού συνένοχος, χωρίς να είναι και φυσικά θα φορτωθεί πολιτικό κόστος που δεν του ανήκει.

Η ανυπαρξία σοβαρής πολιτικής ...

Για 20 μήνες η ελληνική κοινωνία βιώνει με επώδυνο τρόπο τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις των κυβερνητικών εξαγγελιών. Οι πολίτες ακούν μονίμως τις επαναλαμβανόμενες, συνήθως υπεραισιόδοξες, προβλέψεις από τα χείλη των κυβερνητικών παραγόντων που στη συνέχεια καταρρέουν κάτω από το βάρος της σκληρής πραγματικότητας.
Το εύρος και το βάθος της αποτυχίας της ακολουθούμενης πολιτικής δεν έχει προηγούμενο. Η αδυναμία αντιμετώπισης του όποιου προβλήματος προκύπτει...
στην οικονομική και κοινωνική σφαίρα, είναι πρωτοφανής. Αντί συγκεκριμένων, άμεσων και ουσιαστικών λύσεων εξαγγέλλονται για πολλοστή φορά «νέα μέτρα» με σύντομη ημερομηνία λήξεως.

Επιπλέον, το κάθε πρόβλημα βγάζει, συνήθως, στην επιφάνεια ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις. Πρόκειται στην πραγματικότητα για κυβερνητικό σχήμα που δεν έχει ούτε ενιαία φωνή, ούτε ισχυρό συντονιστή του κυβερνητικού έργου, καθώς ο πρωθυπουργός περιορίζεται στη διατύπωση παραινέσεων, λησμονώντας μάλλον το ρόλο του.