Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Λιγότερα και σοβαρότερα λόγια.

Ευχής έργο θα ήταν, φυσικά, να ίσχυε και σήμερα η γνωστή προγονική ρήση «ο τρώσας και ιάσεται».
Δυστυχώς, όμως, δεν ισχύει. Από το 1981 μέχρι σήμερα και τα δύο κόμματα εξουσίας άσκησαν και ασκούν μια πολιτική η οποία, με μαθηματική ακρίβεια, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Και οσάκις ορισμένα μεμονωμένα στελέχη επιχείρησαν κάτι ν’ αλλάξουν στο όλον σύστημα, – αφύπνισαν το «αμυντικό τείχος των μετριοτήτων και ανικανοτήτων», τους ξεσήκωσαν και εμπόδισαν κάθε βήμα προς προοδευτική κατεύθυνση.
Κάτι χειρότερο: Ολα αυτά τα μεμονωμένα στελέχη το σύστημα τα εξέβρασε και τα εξαφάνισε, σε όποιο από τα δύο κόμματα και αν ανήκαν. Και υπάρχουν ακόμη πολίτες που αναρωτιούνται τι απέγιναν οι: Δρεττάκης, Κουλουριάνος, Λάζαρης, Παλαιοκρασσάς, Παπαδόπουλος κ.λπ. κ.λπ.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες και δεν πιστεύουμε ότι είναι δυνατό η ηγετική ομάδα ενός κόμματος που έμαθε να ασκεί μια συγκεκριμένη (και καταστροφική) πολιτική, – μπορεί ξαφνικά να ασκήσει μια άλλη, δημοκρατική, παραγωγική και φιλολαϊκή πολιτική.
Ξέρουμε ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική.
Γι’ αυτό και το μόνο που μπορεί να ζητήσει κανείς από την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (και της κυβέρνησης) είναι κάτι ευκολότερο: Λιγότερα και σοβαρότερα λόγια. Λιγότερες και σοβαρότερες δηλώσεις. Λιγότερες παρουσίες στα κανάλια. Λιγότερες δημόσιες αντεγκλήσεις.
Δηλαδή συμπεριφορές που να προκαλούν και να εξοργίζουν λιγότερο το κοινό!