Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο:

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.
Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι ...δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το...
ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα. Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά. Ξεπουλάει τα πάντα. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!
Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν. Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς; Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης. Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο. Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.

Που είναι λοιπόν η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας;

Καλά εκεί στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν καθόλου νεύρα; Αφού γνωρίζουν ότι ολόκληρο το κατεστημένο επιδιώκει να βάλει τον Αντώνη Σαμαρά στο κάδρο του μνημονίου και να τον αφοπλίσουν, επειδή φοβούνται την άνοδο στην εξουσία κυρίως των ανεξέλεγκτων αντισυστημικών Μουτζαχεντίν που στηρίζουν τον Σαμαρά. Αφού γνωρίζουν επίσης, πως αν δεν το καταφέρουν αυτό, θα επιχειρήσουν να λεηλατήσουν τη Νέα Δημοκρατία, ώστε να απομακρύνουν τελικά τον Σαμαρά. Και αφού λοιπόν προφανώς τα γνωρίζουν όλα αυτά, τι κάνουν; Τα αποδέχονται μοιρολατρικά, βασιζόμενοι σε κανένα καλό παραπολιτικό σε κάποια στήλη εφημερίδας από κάποιο παπαγαλάκι των καθεστωτικών ΜΜΕ;

Που είναι λοιπόν η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας; Που είναι οι ιδέες τους; Που είναι ο επικοινωνιακός τους μηχανισμός;

Αν δεν το έχουν καταλάβει εκεί στη Νέα Δημοκρατία, θα πρέπει επιτέλους να το αντιληφθούν ότι ο λαός είναι τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πολύ μπροστά από τα κόμματα. Είναι πλέον ώριμος για μεγάλες αλλαγές τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό σύστημα.

Γιατί λοιπόν δεν ηγούνται των λαϊκών προσδοκιών;

Γιατί μοιάζουν παραδομένοι στο Σύστημα;